و به نقل از آن: فيض در وافى 102/2 آورده است، امّا در بحارالانوار 118/52 به نقل از نعمانى، فضل آمده است. صدر حديث را شيخ طوسى در غيبت 262/261 به سند خود، از «فضيل» آورده (و به نقل از آن در بحار الانوار 103/52). نيز بنگريد: معجم رجال الحديث 13/317-316 و 341-335، چاپ دوم.
* ص 4، همان حديث، ذيل «فصنعوا ما صنعوا»:
داستان موسى و آن چهل روز در سوره اعراف آمده است (آيه 142). آنچه كه آنان در ساختنش مبادرت كردند، يك گوساله زرين بود.
* ص 5، همان باب، ح 5، ذيل «ما بالنا قيل لنا فكان، و قيل لكم فلم يكن»:
يقطين، پيك و نماينده (مبلّغ) عباسيان بود، در حالى كه فرزندش على، اعتقاد به حكومت امامان داشت. در زمان اين گفت و گو، عباسيان حكومت خود را بنيان نهاده بودند؛ در حالى كه در آن زمان هنوز نشانهاى از بنيان نهادن حكومت هيچ يك از امامان وجود نداشت.
* ص 8، باب التمحيص و الامتحان، ح 2، ذيل «عن الحسينبن على عن ابىالمغرا»:
در بعضى از نسخهها «الحسنبن على» است. نعمانى در غيبت /205 به روايت از كلينى و طبرى امامى در دلائل الامامه /242 و 243 (و به نقل از آن: بحار الانوار 52/114) بدينسان آوردهاند و همين صحيح است. او همان حسنبن علىبن فضّال است كه از ابىالمغرا حميدبن مثنى روايت مى كند. بنگريد: معجم رجال الحديث 5/50 و 307، 6/295 و 296، 22/54 تا 56، چاپ دوم.
