* ص 72، همان باب، ح 4، ذيل «خلق عدوّنا من سجّين»:
«سجّين» به معناى منطقه اى بسيار پست و پايين است.
* ص 90، باب أنّ الجّن يأتيهم فيسألونهم عن معالم دينهم و يتوجّهون فى امورهم، ح 8، ذيل «اوّل منزل نعدل من فيد إلى المدينة»:
نعمانبن بشير و جُعفى، در حال سفر از مدينه به كوفه بودند. دو راهى مدينه، چه به سمت كوفه و چه به سمت بصره، فيد ناميده مىشد؛ نعمان بيان مىكند كه آنها در اُخَيرِجِه توقّف كردند (توقفگاه قبل از فيد) و آن مكان را به اين بيان وصف كرده است: «نخستين منزل در مسير فيد به مدينه»، زيرا به دليل اينكه او يك كوفى بوده است، جادّه را از جايى درنظر گرفته كه كوفه مبدأ حركت بوده باشد؛ نه مقصد.
* ص 92، همان حديث، ذيل «صنع ما كان يقول جابر»:
منصوربن جمهوربن حِصن الكلبى (متوفى حدود 133/750) در زمان امويّان سرباز بود. او به همراه يزيدبن الوليد (پسر عبدالملك) در سال 126/744 به سمت عراق حركت كرد و گفته مىشود كه با اين ادّعاى دروغين كه يزيد او را براى حكومت عراق منصوب كرده است، به مدّت 40 روز در آنجا حكومت كرد. سپس آن مكان را ترك كرد و به سمت سند رفت، و در آن جا نيز مدتى حكومت كرد. هنگامى كه نخستين خليفه عباسى، سفّاح (132/750) به قدرت رسيد، به دنبال موسىبن كعب فرستاد تا به جنگ منصور برود. از جنگ، با منصور گريخت و در «مفازه» از تشنگى مُرد. المفازه، بيابانى بين سند و سجستان (سيستان) بود. ۱۲
1.الطبرى، ج ۲، ص ۱۷۶۷، ۱۷۹۴، ۱۷۹۸-۱۷۹۷، ۱۸۰۰، ۱۸۰۳، ۱۸۰۴، ۱۸۰۹، ۱۸۵۰-۱۸۳۶، ۱۸۵۴، ۱۸۵۵، ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵، ۱۸۶۵، ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸، ۱۹۱۵، ۱۹۳۸، ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹، ۱۹۷۷، ۱۹۷۹ و نيز جلد ۳، ص ۸۰ و ۷۵ و ۷۲ ؛ ابن الاثير، ج ۵، ص ۲۷۰، ۲۸۱، ۲۸۶، ۲۸۸، ۲۹۵ تا ۲۹۷، ۳۰۲، ۳۰۶، ۳۲۴ تا ۳۲۷، ۳۳۴ تا ۳۳۷، ۳۵۴، ۳۷۱ و ۳۷۲، ۴۴۵، ۴۵۳؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص ۴۵۸؛ الاعلام، ج ۸، ص ۲۳۵-۲۳۶
2.درباره ادّعاى كذب ابن جمهور، رجوع شود به: خليفةبن خياط، التاريخ، ج ۲، ص ۵۵۹ و الذهبى، تاريخ الاسلام، ج ۵، ص ۳۰۳
