ابو جعفر در 114/733 درگذشت. بنابراين مى بينيم كه او حداقل پيامش را 12 سال قبل از حادثه منصوربن جمهور فرستاده بوده، كه درباره آن بايد به نام جابربن يزيد كه برايش فرستاده بينديشيم كه در آن، آينده او را پيش‏بينى كرده است.
بنابراين، جابر مى‏توانست خود را به ديوانگى بزند، امّا در پايان مردم دانستند كه در واقع او هرگز ديوانه نبوده است.

* ص 103، باب انه ليس شى‏ء من الحق فى يد الناس الّا ما خرج من عند الائمّة عليهم السلام، ح 6، ذيل «ابن شريح»:
ضبط صحيح، «ابن جُريح» است، يعنى عبدالملك‏بن عبدالعزيزبن جُريح، فقيه و محدث و قارى مكّى (80/669-150/767)، كه در زمان خود فقيه مكّه بود و احاديث زيادى روايت كرد.
* ص 103، همان حديث، ذيل «انّ نخلة مريم عليها السلام كانت عجوة»:
بنگريد: قرآن، ايه 33 تا 36 سوره مريم.
* ص 103، همان حديث، ذيل «ما كان من لقاط فهو لون»:
گسترش درخت خرما، يا از طريق دانه‏هاست يا از شاخه‏هاى نورسته كه نزديك پايه ساقه مى‏رويند. شاخه‏هاى نورسته، اصل نخل ماده را توليد مثل مى‏كنند، همان كارى كه بذرها نمى‏توانند.