سخنى از مفوضه به ميان آمده، مفوضه به عنوان يكى از زير گروه‏هاى غاليان جاى گرفته است.^۱ همچنين در احاديث‏^۲ و گفتار علما، از مفوضه به همراه غلات نام برده مى‏شد^۳ و گاهى جزئى از غلات شمرده مى‏شدند.^۴
هرچند در اينكه مفوضه از كدام دسته غاليان مى‏باشند، اختلاف وجود دارد (چنان كه گذشت) امّا وجه اشتراك اكثر كسانى كه متعرض احوال ايشان شده‏اند، غالى دانستن اينان است.
احتمال اينكه اين گروه با دسته‏اى از غلات كه در زمان امامان حضور داشتند و شيعيان عادى را اهل تقصير و كوتاه‏بين مى‏دانستند، ارتباط تنگاتنگى داشته باشند و يا حتّى خود، همان گروه باشند، احتمالى قوى است كه با شواهد ديگرى تأييد مى‏شود. ازجمله اينكه ابن‏بابويه كه از محدثان شيعه در قرن چهارم هجرى در قم است، در زمان خود از مفوضه كه مشايخ قم را به تقصير متّهم مى‏كرده‏اند، شكايت مى‏كند.^۵
شواهدى در دست مى‏باشد كه نشان مى‏دهد، گروهى از غاليان كه از زمان امامان حضور داشته و تا زمان شيخ صدوق در جامعه بوده‏اند و از قرن پنجم به بعد به نام نصيريه خوانده شدند^۶ شيعيان عادى را كه اعتقادات غاليانه نداشته‏اند، به تقصير متّهم كرده و از مقصره مى‏دانستند.^۷