اكنون به مناسبت، به بررسى اجمالى واژگان «فوق بشر» يا «فرابشر» كه در عبارت «كمالات فرابشرى» به فراوانى به كار رفته است، مىپردازيم:
2. معناى فرابشرى چيست؟
مطالعه قرآن و آموزههاى، آن از يك نظام الاهى اصطفا (برگزيدن افراد) و اعطاى كمالات خاص و ويژه (علم و قدرت وهبى) حكايت مىكند. اين نظام اعطاى كمالات ماورايى همان چيزى است كه برخى از آن به كمالات فرابشرى ياد كردهاند.
البتّه بهنظر مىرسد، كه كاربرد واژه فرابشر چندان دقيق نباشد و نوعى قضاوت پيشينى در آن به كار رفته است. ما در ادامه، نشان خواهيم داد كه خدا به برخى موجودات، نظر ويژه داشته و كمالات خاصّى را به آنها عطا كرده است؛ امّا آنچه به كاربرد لغوى واژه مربوط مىشود، اين نكته است كه اگر خداوند مكانى را امتياز داد، آن مكان فرامكان نمىشود و اگر زمانى را بركت داد، آن زمان فرا زمان نخواهد شد. بسيار فرق است بين فرامكان و مكانِ مقدّس شده و نيز بين فرازمان و زمان ممتاز. اصطلاح فرابشر نيز از همين قسم است. ما انبيا و اوليا را انسانهايى ممتاز مىدانيم كه به لطف ويژه خداوند، مزيّن شدهاند و اين به معناى فرابشر شدن آنان نيست. در هرحال، ما در ادامه اين مقاله ضمن توضيح مفهوم واژه، به ضرورت، از پىگيرى اين اشتباه خوددارى مىكنيم و با آن به رسم مماشات برخورد خواهيم كرد.
2-1) فرابشرى عرفى
آيا فرابشر يعنى توانايى بالاتر از متوسّط جامعه داشتن؛ يعنى ما بايد از توانايىهاى آحاد بشر معدّل بگيريم و آن كسانى را كه با اين توانايى عرفى فاصله دارند، افرادى فرابشرى بدانيم؟ در اين صورت، قطعاً نوابغ بشر موجوداتى فرابشراند. با اين نگرش، آنان كه از حافظهاى فراتر از عُرف برخوردارند، آنان كه از حسّ ششم عجيب بهرهمندند، آنان كه قدرت بدنىشان بسيار بيشتر از ديگران است، فرابشر تلقى مىشوند. همچنين، آن مرتاضانى كه كارهاى شگفتآور
