تاريخ چنين بوده كه وحى را از طريق فرستادگان خاص خويش القا نمايد. ^۱

3-2) نمونه‏هاى فراوان اصطفا

نگاهى گذرا به آيات قرآن، ما را به سنّت اصطفا رهنمون مى‏كند. پيامبران يك يك اختيار مى‏شوند و حتّى فرشتگانى كه حامل بار رسالت‏اند، برگزيده حق متعال‏اند. ^۲ خداوند حضرت آدم عليه السلام را از ميان ديگر خلايق انتخاب مى‏كند ^۳ و برترين مخلوق خود در زمين قرار مى‏دهد. سيّد ^۴ قرآن گاه به صورت كلّى ^۵ و گاه به اختصاص، به برگزيدگى پيامبران و اوليا اشاره كرده است. حضرت نوح عليه السلام ^۶، حضرت ابراهيم عليه السلام ^۷، حضرت يوسف عليه السلام ^۸ و حضرت موسى عليه السلام ^۹ از اين جمله‏اند. خداوند برگزيدگى موساى كليم را به‏گونه ويژه‏اى به او يادآور مى‏شود و مى‏گويد كه اصلاً او را براى خود ساخته است. ^۱۰
حضرت مريم مادر عيساى پيامبر عليه السلام نيز مورد انتخاب است ^۱۱؛ همان طور كه طالوت نيز برگزيده است. ^۱۲ اقوام نيز از نظام اصطفا بى‏نصيب نيستند؛ چنان كه قرآن از برگزيدگى آل ابراهيم و آل عمران ^۱۳ خبر مى‏دهد. از بركات اين برگزيدگى همين بس كه خداوند، آنان را هم دستچين مى‏كند و هم با سلام خويش مزيّن مى‏سازد ^۱۴و در پىِ آن، از كمالات و امور فرابشرى يا پشتيبانى ويژه خود نيز بهره‏مند مى‏كند كه به تفصيل از آن سخن خواهيم گفت.
كوتاه سخن آنكه سنّت خدا را بايد از همو و راهنمايان به او آموخت و قرآن، سنّت و كلام اهل بيت عليهم السلام طريق رهيافت ما به اين سنّت الاهى است.