زيرا جايگاه اصطلاحى اعجاز، اثبات نبوّت و در حد اثبات نبوّت است. سخن گفتن با پرندگان ۱ چيزى نيست كه براى مردم قابل فهم باشد تا مدّعى راستين و دروغين را تميز دهند و از اين طريق، نبوّت مدّعى پيامبرى اثبات گردد. اين كه سليمان عليه السلام با لشكريان از مسيرى بگذرد، با مورى مواجه گردد، بخندد و بگويد كه اين مور چنين و چنان گفته است، امرى قابل اثبات نيست. امّا خداوند چنين قدرتى را به سليمان مىدهد. ۲ پس چگونه است كه گروهى ادّعا مىكنند كه خداوند هيچ قدرت ماورايى را به پيامبران و اوليايش نداده است و چنين ادّعاهايى غلو در حق انبيا و اولياست؟! داشتن علوم و قدرتهاى ماورايى نه تنها غلو و زيادهروى نيست؛ بلكه صريح آموزههاى قرآنى است. گفتنى است كه حتّى مردن سليمان نبى نيز بهسان ديگر انسانها نيست. او ايستاده مىميرد و بدنش مدّت طولانى سالم و طبيعى مىمانَد. ۳ كارگرانش به تصور اينكه او بر كارشان نظارت مىكند، پيوسته كار مىكنند. اگر نبودند موجودات خردى كه به امر خدا عصايش را خوردند، شايد هيچگاه كسى از مرگش آگاه نمىشد. ۴ آيا چنين مردن و حفظ بدنى، امرى طبيعى و عادى است يا خلاف سنن عرفى بشرى است؟
حضرت عيسى عليه السلام
شكّى نيست كه داشتن علم به حوادث آينده يكى از بزرگترين كرامتهاى انسان است و در اين ميان، خبر داشتن از عاقبت به خيرى يكى از مهمترين شاخههاى اين علم است، بدين علّت كه علم به حوادث آينده، علم به مقدّرات دنياست، امّا اطلاع از عاقبت به خيرى، خبر دادن از نجات در عالم آخرت است. خداوند در قرآن دو مورد را - علم به اينكه انسان در آينده چه مىكند و چه مىاندوزد - به خود اختصاص داده است. ۵ در عين حال، خداوند عيساى پيامبر عليه السلام را از حسن عاقبت خويش آگاه مىكند و بر او در عالم آخرت سلام مىفرستد. ۶
