مىآموزد كه خواست خدا بوده است كه كفّار از استيلاى بر شما منع شدند. ۱
خداوند آنقدر رسولش را دوست مىدارد كه نه فقط خود و ملائكهاش بر او صلوات (رحمت) مىفرستند، بلكه مؤمنان را موظّف مىكند كه بر رسول - كه درود خدا بر او و آلش باد - صلوات و سلام بفرستند. ۲ نه تنها مواجهه خدا با پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله سرشار از فضل و رحمت است؛ ۳ بلكه ملاك و مبناى بسيارى از رضا و سخطهاى خويش را نيز به عملكرد مؤمنان نسبت به پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله وابسته كرده است. حضور پيامبر در بين مردم، مانع نزول عذاب بر مردم است. ۴ استغفار رسول براى مردم به طور جد، غفران خدا را به دنبال خواهد داشت ۵و آزار رسول موجب لعنت در دنيا و آخرت شده و عذاب الاهى را به دنبال خواهد آورد. ۶
تمامى آيات فوق به روشنى، نشاندهنده اين است كه خداوند در عين امتيازدهى ويژهاش به پيامبر، او را اسوه نيز قرار داده است. در نمونهاى ديگر، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله سرّى به همسرش مىگويد. هنگامىكه اين همسر به افشاى سرّ مىپردازد، خداوند رسول را آگاه مىسازد و با نقل در قرآن، افشايش را آوازه هر كوى و برزن مىكند. ۷ اكنون جاى اين پرسش است كه اگر قرار نيست خداوند به رسولش كمالى ويژه و بيش از عرف مردم عطا كند، پس چرا ديگران را به وحى، از افشاى اسرار افشا شده شخصى خودشان آگاه نمىسازد؟ آيا اين لطف ويژه به رسول در امور شخصى وى نيست؟!
4. مقامات غير انبيا
اعطاى كمالات ماورايى منحصر به پيامبران الاهى نيست و خداوند هرگاه كه صلاح بداند، گروهى را به اين كمالات غير عادى و ماورايى مفتخر مىكند. در اين خصوص نيز مواردى را ذكر مىكنيم:
