امام حسین علیه السلام
مِن دَلائِلِ العالِمِ انتِقادُهُ لِحَديثِهِ وعِلمُهُ بِحَقائِقِ فُنُونِ النَّظَرِ؛
از نشانههاى دانا، نقّادى (و بررسى) گفتار خود و آگاهى او از حقايق فنون رأى (و نظر) است.
گزیده تحف العقول، ص 38
به كار گرفته، از گريزهاى مكرّر جدش عمر در جنگها و ناچيز بودن دانشش كه به صدور فتواهاى غلط منجر مىشد، بىاطّلاع بوده؟ يا علّتهاى ديگرى مانع پذيرش حقيقت از سوى او شده است؟
