كه در گهواره هدايت، از سينه فاطمه بنت اسد شير نوشيدى. اصل و نسبى دارى بسى والا و متّصل به ريسمانى كه اوج بزرگى را مى‏كوبد (خاندانت همگى در اوج بزرگى بوده‏اند)؛

أنْتَ الْعَلِيُّ الَّذِي فَوْقَ الْعُلا رَفَعابِبِطْنِ مَكَّةِ وَسْطَ الْبَيْتِ إذْ وَضَعَا
للَّه دَرُّ فَتَى اْلفِتْيانِ مِنْكَ فَتًى‏ضَرَعَ الفواطمَ في مهدِ الهُدَى رَضَعَا
وَ أَنْتَ ذُو حَسَبٍ يَعزِي إلى نَسَبٍ‏قَدْ نيِطَ في سَبَبِ أَوجِ العُلا قَرَعا
على عليه السلام در آغوشى كسى رشد يافته كه در هدايت مردم به توحيد و يكتاپرستى، برهانهاى عظيمى ارائه كرده است. مولايش او را سرپرستى كرده؛ كسى كه حقّ را در مورد امتّش، جدّش، على عليه السلام و پدرش رعايت كرده است. اميرالمؤمنين عليه السلام هم‏پيمان طه و رسول خداست؛ به همين دليل فرد برجسته و ماهرى است (اينكه پيامبر با خصوصياتى چون: دعوت به يكتاپرستى و حقّ محورى، مربّى على عليه السلام بوده، در رشد ايشان، تأثير داشته است).

لَقَدْ تَرَعْرَعتَ في حِجْرٍ عَلَيْهِ لِذي‏حِجْرٍ بَراهِينُ تعظيمٍ بِها قَطَعَا
رَعاهُ مَوْلاهُ مِنْ رَاعٍ لأُمَّتِهِ‏لِجَدَّه و أبيكَ الحَقَّ فيك رَعَا
رَبيبُ طه حبيبُ اللَّه أنتَ و مَن‏كانَ الْمُرَبَّي له طه فَقَدْ بَرَعَا
اميرالمؤمنين عليه السلام دادرس‏ترين مردم براساس حقّ و عدالت است. ايشان و حقّ در روز محشر همراه يكديگر محشور خواهند شد، اشاره به حديث پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كه فرمود: «عليٌّ مَعَ الْحَقَ‏ّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَليً‏ّ لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ.» ¹
و أنتَ و الحَقُّ يا أَقْضَى الْأَنامِ بِهِ‏غَداً عَلَى الْحَوْضِ حَقّاً تُحْشَرانِ مَعَا
پيامبر با آن حضرت عقد اخوّت بست و جز على كسى نيافت كه با وى پيمان برادرى ببندد. على عليه السلام برادر و نظير پيامبر است و فقط در نبوّت با نبىّ اسلام تفاوت دارد. خداوند به پيامبران، شريعت داده ولى به على عليه السلام نه. اشاره به حديث منزلت دارد كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «يا عليُّ، أنتَ مِنّي بِمَنْزِلةِ هارونَ مِنْ مُوسي إلاّ أنّه لانَبيَّ