4. جود و كرم
شاعر علاوه بر پرداختن به منزلت ولىّ خدا و جانشين پيامبر او و سخن گفتن از يقين، حكمت، كفرستيزى، دلاورى و جنگاورى آن بنده صالح خدا، از جود و كرم، جايگاه ادبى امام و نهجالبلاغه ايشان نيز دم مىزند. آنجا كه مىگويد: فريادرس كسى است كه از نابودى، ترسيده و به او پناه آورده، و براى آن كه به بخشش وى اميد بسته و دست به دامنش شده، باران است.
و أنتَ غَوْثٌ و غَيْثٌ في رَدًى و نَدًىلِخائفٍ و لِراجٍ لاذَ و انْتَجَعَا
تكيهگاه پناهندهاى است كه به او پناه آورده و پناهگاه كسى كه از روزگارش مىهراسد.
و أنت رُكْنٌ يُجيرُ المُسْتَجيرُ بهِو أنتَ حِصْنٌ لمَن مِنْ دَهْرِهِ فَزَعَا
كسى كه به كرم تو طمع كند، عزّت مىيابد؛ در حالى كه آن كه به بخشش غير تو قانع باشد، به ذلّت مىرسد.
و أنتَ مَن في بَنْداهُ عِزُّ مَن طَمَعَاو في جَدْي مَنْ سِواهُ ذُلُّ مَن قَنَعَا
جود و كرم اميرالمؤمنين عليه السلام به اعطاى طعام، لباس يا مال به افراد نيازمند و اميدوار خلاصه نمىشد؛ بلكه دين مبين اسلام نيز از حمايتهاى مالى آن حضرت و شجاعتش مسلّح و قدرتمند شد.
وَأَنْتَ مَنْ حَمَتِ الْإِ سْلامَ وَمْزَتُهُوَ درَّعَتْ لِبْدَتاهُ الدِّينَ فَادَّرَعَا
