امام رضا علیه السلام
يَا عَبْدَ الْعَظِيمِ أَبْلِغْ عَنِّي أَوْلِيَائِيَ السَّلَامَ وَ... مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِي الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّكُوتِ وَ تَرْكِ الْجِدَالِ فِيمَا لَا يَعْنِيهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَرَةِ فَإِنَّ ذَلِكَ قُرْبَةٌ إِلَي
اي عبدالعظيم سلام مرا به دوستانم برسان و ...دستورشان ده كه راستگو وامانت پرداز باشند ودستورشان ده كه خاموشي گزينند واز مجادلات بيهوده بپرهيزند. و به هم روىآورند و با يكديگر ديدار كنند، كه موجب نزديكى به من است .
الاختصاص ص 247
به كار گرفته، از گريزهاى مكرّر جدش عمر در جنگها و ناچيز بودن دانشش كه به صدور فتواهاى غلط منجر مىشد، بىاطّلاع بوده؟ يا علّتهاى ديگرى مانع پذيرش حقيقت از سوى او شده است؟
