حجر) و اصوليون در بحث ناسخ و منسوخ و حجّيّت ظواهر قرآن، فقها در بحث جواز قرائت سبعه در نماز و گزينش يك سوره پس از حمد و متكلّمان در كتابهاى كلامى، به اين مسئله پرداخته‏اند.

بررسى ادلّه تحريف‏ناپذيرى قرآن از ديدگاه شيخ بهايى‏

ادلّه سلامت قرآن از تحريف را مى‏توان به چهار گروه تقسيم كرد: آيات قرآن، احاديث، تواتر اجزاى قرآن و دليل عقلى. آنچه از اين ادلّه در آثار شيخ بهايى‏^۱ به چشم مى‏خورد، سه دليل قرآن، احاديث و تواتر است.

الف) دليل قرآن‏

استدلال شيخ بهايى به قرآن، آيه (إنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكرَ وَ إنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ)^۲«ما خود ذكر (قرآن) را فرود آورديم و خود نگهبان آن هستيم»است. ايشان مى‏نويسد:
اختلفوا في وقوع الزيادة و النقصان فيه و الصحيح أنّ القرآن العظيم محفوظ عن ذلك زيادة كان أو نقصاناً. و يدلّ عليه قوله تعالى (... و إنّا له لحافظون)^۳
درباره وقوع افزايش و كاهش در قرآن، اختلاف كرده‏اند؛ امّا قول درست اين است كه قرآن از وقوع اين امر، چه به زياده و چه به نقصان، محفوظ است. و بر اين مطلب اين آيه دلالت دارد: «... و همانا ما نگهبان آن هستيم.»
وجه استدلال به اين آيه بدين شرح است: كلمه «ذكر» در اينجا به قرينه آيات پيش از اين آيه، به معناى قرآن است. ترديد در اين معنا بى‏مورد است. ^۴