امرى را منتفى دانسته است. جمله پايانى اين آيه يادآور اين نكته است كه قرآن به اين دليل قابل تحريف و تغيير نيست كه فرود آمده از سوى خداوند حكيم و ستوده است. خداوندى كه كارهايش هدفدار و بدون نقص است و خود برخوردار از همه كمالهاست. بنابراين، اگر قرآن تحريف شده باشد، نقض غرض و ناسازگار با حكيم بودن خدا خواهد بود.
برخى در استدلال به اين آيات، چنين مناقشه كردهاند: «در قرآن چيزى كه مستلزم بطلان محتواى آن باشد، مانند تناقض در احكام يا كذب در گزارشها و سرگذشتهاى آن، راه ندارد... و نمىتوان معناى نفى باطل در قرآن را به تحريف و تغيير الفاظ آن گسترش داد... افزون بر آن، نفى باطل با حفظ يك نسخه نزد اهل بيت، تحقّق مىيابد و نيازى به حفظ نسخههاى موجود نيست.» ۱ اين مناقشهها بىمايه است؛ چون: نحوه بيان آيات مذكور، مطلق و بدون هيچ قيدى است و عدم راهيابى باطل در محتواى قرآن، بهترين گواه بر سلامت قرآن از هر نوع تحريف لفظى است. و الّا اگر در الفاظ و عبارتهاى قرآن به ويژه در سطحى وسيع، - آنگونه كه پندارگرايان مدّ نظر دارند - دگرگونى راه يافته باشد، معارف آن نيز دگرگون شده و بطلان در آن راه مىيابد. پاسخ به شبهه حفظ يك نسخه نزد معصوم نيز در استدلال به آيه قبل، بيان شد.
يادآور مىشود كه نبايد احتمال داد كه آيات مورد استناد براى عدم تحريف، خود تحريف شدهاند؛ زيرا صرف احتمال تحريف هيچ متنى را از اعتبار نمىاندازد. نهايت اين احتمال، ضرورت بررسى تحريف يا عدم آن است و چنان كه دليل بر تحريف به دست نيايد، اعتبار متن تثبيت مىشود. افزون بر اين، هيچ شاهد روايى و غيرروايى بر تحريف اين آيات به چشم نمىخورد و مقايسه ساختار و محتواى اين آيات با آيات قبل و بعد آنها نيز نشان مىدهد كه آنها مجموعهاى منسجم و به هم پيوستهاند و تمام اوصاف اعجازى قرآن را دارند؛ به گونهاى كه هيچ ترديدى در
