دوم - محمّدبن الحسن‏بن احمدبن الوليد براى ما نقل كرده است كه محمّدبن الحسن الصفّار و سعدبن عبداللَّه به نقل از يعقوب از محمّدبن ابى‏عمير از ابوعبداللَّه عليه السلام نقل كرده است كه: «آخرين حامل دستورهاى عيسى‏بن مريم مردى است به نام بالط. ^۱ديگر از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل شده است كه كسى از ايشان پرسيد: «آخرين حامل دستورهاى عيسى‏بن مريم قبل از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله چه كسى بوده است؟ ايشان فرمودند: «ابى». ^۲
شيخ صدوق مى‏گويد: بعضى مردم ذكر كرده‏اند كه «ابى»، همان ابوطالب يا ابى‏طالب است. در اينجا سوء تفاهمى رخ داده است. چرا كه از اميرالمؤمنين عليه السلام پرسيدند: آخرين حامل دستورات عيسى‏بن مريم چه كسى بوده است؟ ايشان فرمودند: «ابى» كه مردم با اشتباه خواندن اين كلمه فكر كردند، منظور «پدرم» است. ^۳ اماميّه به پيروى از امامان خود، و شمار زيادى از غيراماميّه، معتقدند ابوطالب به پيامبرى حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله ايمان داشت و از او حمايت مى‏كرد. پس مى‏توان تصوّر كرد كه همه اين روايتها درباره شخص ديگرى است. بنابراين دليلى نيست تا بتوانيم روايتى را بر روايتى ديگر ترجيح دهيم و اين تعابير مختلف تنها به عنوان منابع مكمّل عنوان شده‏اند.
* ص 242، همان باب، ح 24، ذيل «فأمرما بدا لك»:
كلمه بداء معانى مختلفى دارد. امّا با توجه با سخنان عبدالمطلّب در اين حديث، به اين معنى به كار رفته است كه اللَّه مطابق ميل و اختيار خود عمل مى‏كند؛ نه جبر كه همان اعمال از پيش تعيين شده است؛ در حالى كه قوم قريش قبل از ظهور اسلام بر اين باور بودند كه اعمال خداوند، از پيش تعيين شده است.