تشبيهات و تمثيلات قرآن و فرهنگ زمانه‏

دكتر فتحيه فتّاحى‏زاده ^۱

نجميه افشارى ^۲

چكيده: قرآن در موارد فراوان، به زبانِ حجاز در عصر رسالت سخن مى‏گويد و از تشبيهات و تمثيلات آن زمان بهره مى‏گيرد؛ در عين حال، كتابى جاودانه و براى تمام زمانها و مكانهاست. اين دو مطلب چگونه با هم قابل جمع است؟ برخى از صاحب نظران، به دليل نكته اوّل، قرآن را بازتاب فرهنگ زمانه مى‏دانند و نسبت به جاودانگى آن ترديد مى‏كنند. نويسنده در اين گفتار، دو ديدگاه كلّى در اين زمينه بيان مى‏دارد و آنها را نقد و بررسى مى‏كند. همچنين نمونه‏هايى از بازتاب فرهنگ زمانه را در اين تشبيه و تمثيلها مى‏آورد و هدف قرآن را از اين‏گونه تشبيه‏ها توضيح مى‏دهد و نشان مى‏دهد كه طرح آنها با جاودانگى قرآن منافات ندارد.