از نظر مرحوم شرف‏الدين، آيه شريفه هيچ‏گونه دلالتى بر عهد و ميثاق نبوّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و ولايت و امامت امامان معصوم عليهم السلام ندارد. البتّه بدون در نظر گرفتن روايات مربوط به اين آيه، نظريّه وى صحيح است؛ زيرا آيه شريفه در مورد ميثاق بر نبوت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و ولايت و امامت امامان معصوم عليهم السلام ساكت است؛ ولى در روايات، اين دو ميثاق نيز به دنبال ميثاق ربوبيّت و توحيد، در تفسير آيه شريفه ذكر شده و امامان معصوم عليهم السلام تأكيد كرده‏اند كه در عالم ذرّ، بر نبوّت پيامبر عليهم السلام و امامت امامان اهل بيت عليهم السلام نيز عهد و پيمان گرفته شده است. مرحوم شرف‏الدين ضمن رعايت كمال احترام و ادب نسبت به اين روايات و قول به صحّت و مطابقت مضمونشان با حقّ، آنها را توجيه مى‏كند. توجيه اين روايات نيز عيناً همان تأويل و توجيهى است كه نسبت به ميثاق ربوبيّت و توحيد در آيه شريفه ارائه كرده بود. ايشان مى‏نويسد:
أمّا أخذ الميثاق هنا لرسول اللَّه بالنبوّة و لأوصيائه الاثنا عشر بالإمامة، فإنّما هو على حدّ ما ذكرناه من أخذ الميثاق للَّه عزّوجلّ بالربوبيّة، فإنّه و له الحمد و المجد - أقام على نبوّة نبيّنا و إمامة أئمّتنا من الأدلة القاطعة و البراهين الساطعة و الآيات و البيّنات و الحجج البالغة المتظاهرة ما لا يتسنّى جحوده و لاتتأتّى المكابرة فيه.
اخذ ميثاق در عالم ذرّ بر نبوّت رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و امامت اوصياى دوازده‏گانه‏اش عليهم السلام به همان معناست كه درباره اخذ ميثاق بر ربوبيّت خداوند متعال گفتيم. زيرا خداوند متعال - كه حمد و عظمت مخصوص اوست - بر نبوّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و امامت امامان ما عليهم السلام ادلّه‏اى قاطع، براهينى آشكار، آيات، شواهد و حجّتهاى كامل و ظاهر اقامه كرده است كه انكار آنها به هيچ وجه، ممكن نيست و معارضه با آنها از هيچ كسى برنمى‏آيد.
ايشان خضوع انسانها در مقابل پيامبر و امامان عليهم السلام و بيان مناقب و فضايل ايشان را دليل و شاهدى بر اين مطلب آورده است. ^۱