سايه قرب خدا معنا و مفهوم نمىيابد. از همينجاست كه مىگوييم خدمتى كه انبيا و در پى آن اوصياى معصوم آنان به بشريّت كردند، هيچكس نكرده و نمىكند، بلكه از هيچكس ساخته نيست جز آنكه در حدّ خود در مكتب انبيا تربيت شده باشد. در عصر ظهورِ امام مهدى عليه السلام عقلها شكوفا مىشوند؛ چون از اسارت شركِ ديگرپرستى و از اسارت شركِ نفسپرستى نجات مىيابند و عقل به عنوان حجّت درون، آزاد و فارغ از نفسيّات، در جايگاه خود مىنشيند و انسان را راهبرى مىكند. در حديثى از امام باقر عليه السلام مىخوانيم:
إذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ يَدَهُ عَلى رُؤوسِ العِبادِ؛ فَجمعَ بِها عُقُولهُم و كَمُلَتْ بِهِ أحلامُهُم.
چون قائم ما قيام كند، دست خود را بر سر بندگان مىنهد؛ پس به وسيله آن، خردهايشان گرد مىآيد و فرزانگىهايشان كامل مىگردد. 1
از آنچه گفته شد، به يگانه هدف نهايى حكومت جهانى امام مهدى راه مىيابيم كه آن «توحيد گرايى» آدميان است. ساير اهداف حكومتى و غيرحكومتى آن حضرت در سايه همين هدف، معنا و مفهوم پيدا مىكند. بنابراين، مىتوانيم بگوييم: اهداف حكومتى جهانىِ امام مهدى، پلكانى و در طول يكديگرند و هركدام براى رسيدن به ديگرى پىريزى مىشوند. امّا آغاز و انجام اين اهداف، همان توحيدگرايى است؛ همان كه شعار همه انبيا در همه مراحل دعوتشان بوده و لحظهاى از آن غافل نبودهاند. قرآن در آيات متعدّد با مضامين واحد چنين خبر داده كه همه انبيا با يك منطق به تمام انسانها گفتهاند: (... اُعْبُدوا اللَّهَ...) : «تنها بندگى خدا كنيد.» هدف اصلى فرود كتب آسمانى ازجمله قرآن نيز همين آموزه است. قرآن مىفرمايد: (هذا بَلاغٌ لِلنّاسِ وَ لِيُنْذَروا بِهِ وَ لِيَعْلَمُوا أنَّما هُوَ إلهٌ واحِدٌ وَ لِيذَّكَّرَ أُولُوا الألبابِ) 2 «اينها همه ابلاغى است براى مردم تا حقايق بدان روشن شود
