فردى از اهل بيت در قرآن بيابيم. در اين‏باره مى‏توان روايات را به دو گروه عمده تقسيم كرد:
يك دسته، روايات پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله است كه چون در مفاد آنها درنگ كنيم، به آموزه‏هاى والا و گسترده و ژرف پى مى‏بريم. ازجمله:
- اهل بيت در حديث ثقلين: «إنّي تاركٌ فِيكُم الثَّقَلَينَ مَا إنْ تَمَسَّكْتُمُ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا: كِتابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهلَ بَيْتِي و إنَّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلَيَّ الحَوضَ؛ من در ميان شما دو يادگار گرانبها [ يا ارزشمند] را بر جاى مى‏نهم كه اگر به آن دو تمسّك كنيد، هرگز به بيراهه نمى‏رويد؛ كتاب خدا و عترت من از اهل بيتم؛ و آن دو از يكديگر جدا نخواهند شد تا در كنار حوض، نزد من آيند.» اين روايت كه مصادر فراوانى در بين شيعه و سنّى دارد، كلامى ژرف، جامع، پربها و نسخه‏اى منحصر به فرد براى معرّفى اهل بيت خواهد بود ¹
توضيح اينكه اهل بيت نسخه ديگرى از كتاب خدا و مُبيّن قرآن‏اند، تمام انديشه‏هايشان منطبق بر تعاليم كتاب خداست كه هدايت‏كننده به راه مستقيم مى‏باشد و غير آن گمراهى است. هرجا قرآن باشد ياانديشه و گرايشى را امضا كند، اهل بيت آنجايند. تبيين اهل بيت از قرآن، با خطا و هوا مشوب نيست، وگرنه تضمينى براى گمراه نشدن با تمسّك به آنان نخواهد بود. آنان همه معارف و معانى قرآن را با تمام مراتبش مى‏دانند؛ چون اگر بخشى از معارف آن را ندانند، در آن بخش، از قرآن جدا مى‏شوند؛ حال آنكه پيامبر اكرم اين جدايى را نفى كرده‏اند. به همين‏رو، در هيچ خبر يا گزارشى ديده نشده كه آنان در معناى آيه‏اى كه از ايشان پرسيده‏اند، درمانند يا ندانند؛ يا در مقام احتجاج با ديگران، درمانده شوند يا كسى بتواند دليل و برهان آنان را ابطال كند.
- اهل بيت در حديث سفينه كه در آن، پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه وآله فرمود: «ألا إنّ مَثَلَ أهلِ بَيْتي فِيكُم مَثَلُ سَفِينَةُ نُوحٍ مِنْ قَومِهِ مَنْ رَكِبَها نَجى‏ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْها غَرَقَ؛ آگاه باشيد مَثَل