در مناقب.
5. محمّدبن اسعدبن على المعمر الحسنى النقيب (م‏588)، به نقل از ابن‏حجر عسقلانى در لسان الميزان.
6. الحافظ جلال الدين السيوطى (م‏911)، رساله «كشف اللبس عن حديث ردّ الشمس».
7. محمّدبن يوسف الصالحى الدمشقى (م‏942)، رساله «مزيل اللبس عن حديث ردّ الشمس».
8. ابوبكر الوراق، «طرق من روى ردّ الشمس» به نقل از ابن‏شهر آشوب در مناقب.
9. محمّدبن الحسين الأزدى، به نقل از الحافظ الگنجى در كفاية الطالب.
10. ابوالحسن محمّدبن احمدبن شاذان الفضلى، «رساله فى طرق حديث ردّ الشمس» به نقل از سيوطى در الّآللى المصنوعه.
11. الحاكم ابن‏الحذّاء الحسكانى النيسابورى، «مسأله فى تصحيح ردّ الشمس و ترغيم النواصب الشُّمس» به نقل از ابن‏كثير در البدايه و النهايه. ^۱

3. ياد كرد شاعران از حديث ردّ الشمس‏

يكى ديگر از شواهدى كه موجب استوارى جايگاه حديث ردّ الشمس و تثبيت اعتبار آن گشته، تصويرى است كه شعراى مسلمان از اين واقعه در اشعار خود ترسيم كرده‏اند. اين يادكرد، از روزگار پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله آغاز و تا سده‏هاى معاصر ادامه داشته است. «حسان‏بن ثابت» نخستين شاعرى است كه از اين فضيلت ياد كرده است:

يا قوم من مثلُ عليّ و قَدْرُدّت له الشَّمس من المغرب‏
ردّت عليه الشمس من شرقهاحتّى كأنّ الشمس لم تغرب^۲