يعنى: امام بعد از امام و اين قولى است در امامت يا قرار دادن امامى متّصل به امامى از حضرت آدم تا حضرت قائم كه درودهاى خدا بر آنان باد. ¹
3-3) فيض كاشانى گويد:
اِتَّبَعْنا بَعْضَهُ بَعْضاً فِي الْإنْزالِ اَوِ النَّظْمِ قال: إمامٌ إلى إمامٍ.
دنبال كرديم بعضى از آن را بعد از بعضى ديگر در نازل كردن يا در ترتيب. گفت: امام تا امام. ²
3-4) طبرسى گويد:
براى آنان گفتار را تفصيل داديم و روشن ساختيم و معناى آن اين است كه آورديم آيه‏اى بعد از آيه‏اى و بيانى بعد از بيانى و آنان را آگاه كرديم از اخبار پيامبران و ملّتهاى هلاك شده‏شان به اين اميد كه متذكّر شوند؛ يعنى يادآور شوند و فكر كنند و حقّ را بدانند. ³
3-5) در تفسير جامع آمده است كه: در كافى ذيل آيه ياد شده از عبداللَّه‏بن جندب روايت كرد كه گفت: معناى آيه را از حضرت موسى‏بن جعفر عليهما السلام پرسيدم فرمودند: مراد آن است كه براى هدايت مردم امامى را بعد از امام ديگر تعيين كرديم. ⁴
3-6- در تفسير احسن الحديث آمده است:
منظور از توصيل قول، پى در پى فرستادن آيه‏ها و سوره‏ها و معارف و احكام و حقائق است در تفسير برهان در شش روايت از ائمّه اطهار عليهم السلام نقل شده كه «وَصَّلْنا» را «إمامٌ بَعْدَ إمامٍ» تفسير كرده‏اند. اين روايات از باب تطبيق است. ⁵
3-7- در تفسير الميزان آمده است:
معناى آيه فوق اين است كه ما قرآن را كه اجزائى وصل به هم دارد بر آنان نازل كرديم؛ قرآنى كه آيه‏اى بعد از آيه و سوره‏اى دنبال سوره و وعده و وعيد و معارف و احكام و قصص و عبرت‏ها و حكمت‏ها و مواعظى پيوسته