4. روايات ذيل آيه‏

4-1) در اصول كافى: حسين‏بن محمّد عن معلى‏بن محمّدبن جمهور عن حمّادبن عيسى عن عبداللَّه‏بن جندب قال: سَألْتُ اَباالْحَسَنِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ:(وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ)قَالَ اِمامٌ اِلى اِمامٍ.... از عبداللَّه‏بن جندب روايت است كه مى‏گويد: از امام كاظم عليه السلام معناى آيه(وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ)را پرسيدم. حضرت در پاسخ فرمودند: مراد آن است كه براى هدايت مردم، امامى بعد از امام ديگر تعيين نموديم.^۱
4-2) همين حديث در امالى شيخ طوسى نيز آمده است. ^۲
4-3) در مناقب ابن‏شهر آشوب نيز حديث فوق نقل شده است و مراد از قول به امام بعد از امام (سلام اللَّه عليهم) تطبيق داده شده است. ^۳
4-4) علّامه مجلسى سه روايت از امام صادق عليه السلام نقل نموده كه در دو مورد به عبارت «امام بعد از امام» و در يك مورد به عبارت «امام الى امام» تعبير شده است. ^۴ وى، در موضع ديگر، ذيل جمله‏اى از زيارت جامعه كبيره چنين آورده است:
وَالرَّحْمَةُ الْمَوصُوْلَةُ أيْ اَلْغَيْرِ الْمُنْقَطِعَةِ، فَانَّ كُلَّ إمامٍ بَعْدَهُ إمامٌ، كَما فُسِّرَ قَوْلُهُ تَعالى «وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ» بِذلِكَ فِي بَعْضِ الْأخْبارِ أو الْمَوْصُولَةُ بَيْنَ اللَّه وَ بَيْنَ خَلْقِهِ...
يعنى ائمّه عليهم السلام جمعى هستند كه در مقام مظهريّت رحمت و ظهور و بروز آن انقطاعى نداشته و پيوسته به يكديگر اتّصال و پيوند دارند. ^۵