5. تحليل و بررسى
براى تحليل و بررسى مطالب پيشين بايد به چند نكته توجّه كرد:
1. اهل بيت عليهم السلام دستپرورده بلاواسطه خداوندند؛ آنگونه كه در مقام معرّفى خود فرمودهاند... «فَإنّا صَنائعُ رَبِّنا» ولى ديگران به يُمن آن بزرگان به تعالى و تكامل مىرسند «وَ النّاسُ بَعدُ صَنائِعُ لَنا».۱
بديهى است كه بدون امامت، هدف تذكّر تأمين نمىشود و آيه (لَعَلّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ)تحقّق نمىيابد.
2. با پايان يافتن حيات دنيوى آن بزرگواران، ولايت و حقيقت وجودىشان كمرنگ و فرسوده نمىشود و جايگاه رفيعشان همچنان پايدار است.
3. خداوند با رحمت موهوبى خود آن امامان معصوم را شاهد بر اعمال بندگان قرار داده ۲ و با قرآن قرين و ملازماند و به مدلول حديث قطعى الصّدور ثقلين، هيچگاه از هم جدا نمىشوند. در نتيجه، هركس راهى معارض با راه آنان در عقيده و عمل انتخاب كند، گمراه است و جدّ و جهدش جز فاصله گرفتن از شاهراه هدايت برايش رهآوردى نخواهد داشت.
گو بدو چندان كه افزون مىدوداز مراد خود جداتر مىشود
4. حقيقت قرآن كريم و آيات نورانى مصحف شريف درباره آنهاست و رموز قرآن در ايشان مستقرّ و مندرج است. آنان كنوز الاهى در اين خاكداناند كه گستره و قلمرو خلافت الاهىشان تمام عوالم هستى را فراگرفته است. آنان «امير كلام» و مالك ملك سخناند و سخنشان به تعبير ابنسينا در مقامات العارفين «اَلْكَلامُ الواعِظُ مِنْ قائِلٍ زَكِيٍّ» گفتار پند دهنده از گوينده پاك سرشت است ۳ و به تعبير علّامه طباطبايى رحمه اللَّه عليه محتواى قرآنى به صورت خطبههاى اميرالمؤمنين عليه السلام در آمده است. ۴
1.نهج البلاغه، نامه ۲۸
2.توبه (۹) / ۱۰۵
3.اشارات و تنبيهات، نمط نهم
4.جوادى آملى، حكمت نظرى و عملى نهج البلاغه، ص ۵۱
