اين سخن همه احاديث مرتبط با آيه تطهير، بخصوص حديث غدير و ثقلين و كساء و احتجاجات امام حسن عليه السلام و امام سجاد عليه السلام را كه مؤيّد قول شيعه است، مىآورد. امّا با كمال تعجّب، در آخر چنين نتيجه مىگيرد: «ولى با تدبّر در قرآن، بىترديد نساء نبى داخل در قول إنّما يريد اللَّه هستند زيرا سياق كلام چنين است»! نگارنده رساله در انتهاى اين بخش، اقوال مفسران اهل سنّت را از هفت جهت نقد مىكند.
3-5) خلاصه و نتيجهگيرى: اين بخش اختصاص دارد به جواب پنج سؤال مهمّ كه در فهم معناى آيه بسيار مدخليّت دارد؛ مثلاً اينكه آيا خود همسران پيامبر صلى اللَّه عليه وآله چنين ادّعايى داشتهاند؟ و آيا سياق در مقابل نصّ، تاب مقاومت دارد؟ و...
در پايان، نگارنده به سه دليل مهمّ تاريخى در اثبات مدّعاى شيعه اشاره مىكند.
3-6) نگاهى به شخصيّت عكرمه: گفتيم كه استناد مفسّران عامّه در آن قول شاذّ، به كلام عكرمه است؛ لذا اين بخش به شناسايى عكرمه اختصاص يافته و سخنان او، از حيث سندپژوهى و متنپژوهى مورد دقّت قرار مىگيرد.
4. نگاهى به فصل دوم
فصل دوم و اصلىِ پاياننامه در 177 صفحه نوشته شده است. مفهوم آيه تطهير و مصداق آن با تكيه بر دلائل عقلى و نقلى و تاريخى در فصل اوّل اين پاياننامه كاملاً اثبات شده؛ امّا هدف اين رساله پيگيرى روش علّامه امينى در مورد آيه تطهير است تا ثابت شود كه در هيچ قرنى و هيچ نسلى، هيچ شاعرى بر خلاف قول شيعه شعرى نسروده و فرهنگ عامّه مردم - كه شعر شعرا از آن سرچشمه مىگيرد - نيز قول شيعيان را تأييد مىكند.
فصل دوم از دو بخش تشكيل شده است. نگارنده در بخش اوّل اين فصل، گذرى بر پيشينه و جايگاه رفيع شعر دارد و در بخش دوم، تطهيريههاى شاعران را از قرن دوم تا زمان حاضر بررسى نموده است.
