«پنجاه سال است كه چوبه دارم را به همراه مىكشم.» وى در علم تاريخ و ادبيات يد طولا داشت و از اصحاب امام كاظم و امام رضا عليهما السلام شمرده مىشود. سرانجام در سن 79 سالگى با ظلم و ستم، به امر متوكّل شهيد شد. قصيده تائيّه دعبل كه با «مدارس آيات...» شروع مىشود، بسيار معروف است و امام رضا عليه السلام به او فرمود: «اين شعر را روح القدس به زبان تو جارى كرده است.» سپس جُبّهاى به او بخشيده و دو بيت به شعرش اضافه فرمودند. در اين قصيده طولانى به آيه تطهير اشاره كرده و پاك بودن اهل بيت و فضائل ديگر ايشان را ياد مىكند:
... منازِلُ كانَتْ لِلصَّلاةِ و لِلتُّقىو لِلصَّوْمِ و التَطْهيرِ و الحَسَناتِ...
خانههايى كه مخصوص نماز و پرهيزگارى و روزه بود و پاك و مطهّر بود و داراى نيكويىها.
6 -8) وامق مسيحى: بقراط نصرانى از بزرگان و اُمراء ارامنه است. او از مدّاحان اهل بيت بود و ماجراهايش در زمان متوكل، در تاريخ يعقوبى و كامل ابناثير آمده است. چگونه يك مسيحى مدح و ثناى اميرمؤمنان كند؟ امّا بايد دانست كه انسان كمال طلب است و علم و كمال و فضائل غير قابل شمارش اميرالمؤمنين عليه السلام هر انسانى را به تحسين وا مىدارد. علّامه امينى گويد: «بسيارى از يهود و نصارى در مدح پيامبر و وصىّ او كتاب نوشتهاند.» و سپس 30 نفر از ايشان را نام مىبرد. وامق در مدح امام على عليه السلام و بيان واقعه غدير و فضائل اهل بيت، اشعار فراوان دارد و در مضمون آيه تطهير، اهل بيت را منحصر در على و فاطمه و پسران ايشان عليهم السلام مىشمرد:
إذا ظَلُمَتْ طُرقُ الرَّشادِ عنِ الهُدىفَآلُ رسولِ اللَّهِ كانت مُصابِحا
سليلُ عليّ المرتضى و ابنُ فاطمٍمعاشِرُ كانوا لِلغِوايَةِ رامِحا
(پيامبر فرمودند) وقتى كه راههاى هدايت مخفى و تاريك شود، على مرتضى و فرزندان او كه پسران فاطمهاند، همچون چراغ مىدرخشند. ايشان گروهىاند كه گمراهى را مىرانند و دور مىكنند.
