اشاره
خداوندا از تو يارى مىجوييم و هدايت مىطلبيم، هم در گفتار و هم در كردار؛ زيرا نيرو و توانى جز بوسيله تو وجود ندارد. سپس بر سرور پيامبران و فرستادگانت، محمّدبن عبداللَّه صلى اللَّه عليه وآله درود و سلام مىفرستيم، آن كه راهنما و نجاتبخش انسانيّت است، از تاريكيهاى به هم برآمده و تيرگى و گمراهى به سوى پلكانهاى نور و ايمان.
كتاب «المراجعات» اثرى بزرگ است كه يكى از برجستهترين دانشمندان اسلام آن را به شيوه گفت و گوى خالص علمى نوشته است؛ فردى كه در سخن گفتن متّصف به پاكى و نوآورى و دور از ياوهگويى و مبتذلنويسى است؛ دانشورى با اخلاص فراوان كه ناشى از وصول او به حقّ و حقيقت است و از هر هدفى جز آن، به دور است. و مىدانيم كه حقيقت همان «حكمت» جاويدان است؛ و علم و حكمت دو همزادند كه انسان مؤمن آن دو را مىجويد، در هركجا كه آنها را بيابد.
اين گفت و گو، ميان دو عالم بزرگوار صورت گرفته است؛ دو دانشمندى كه نمايانگر دو جانب امّت محمّد صلى اللَّه عليه وآله، يعنى سنّى و شيعهاند. و هركدام، از جهت علمى و خلق و خوى و ادب در مذهب خود، جايگاه و منزلت واقعى و خاصّ و ويژه خود را دارند.
يكى از آن دو، عالِم جليل القدر، شيخ سليم بشرى، شيخ الاسلام و بزرگ محدّثان در كشور مصر است و ديگرى، سيّد شريف، حضرت علّامه بزرگوار، سيّد عبدالحسين شرفالدّين است، پيشواى عالِمان شيعه و پيشرو حافظان و محدّثان شيعه در كشور لبنان.
اين جايگاه ويژه، سبب شده است كه اين گفت و گو ارزش خاصّ و اثر ويژه خود را داشته باشد؛ نه تنها در روزگارى كه اين گفت و گو در آن صورت گرفت، بلكه اين ارزش و اثر براى زمان ما و نسلهاى آينده نيز جريان خواهد داشت.
غالباً در هر مناظره، هر طرف مىكوشد تا بر مخالف خود پيروز شود و دليل او را با دليل قوىتر در هم كوبد، تا ديگر فرصتى براى پيروز شدن و چيرگى وى باقى نماند؛ امّا در روش مناظره ميان اين دو عالِم، امر جديدى مىبينيم كه در جاى ديگرى
