شيعى دائماً فرياد مى‏زند، اين است كه: در پرتو تربيت و ادب رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله، به همديگر نزديك شويد و با هم الفت بگيريد و رهنمودهاى خداى متعال و رسولش صلى اللَّه عليه وآله را - كه به هم ترحّم كنيد؛ دوستى بورزيد، مددكار يكديگر باشيد و با هم مهربانى كنيد - به جايگاه عملى برسانيم و مطمئن باشيم كه اين شيوه آثار خود را به جا خواهد گذارد.
هيچ دليلى بر تأثيرات اين كتاب در نسل گذشته و معاصر ما، قوى‏تر از اين نيست كه گروهى از پيشوايان انديشه، در مصر و عراق و ايران و ديگر سرزمينهاى اسلامى پديد آمدند كه دعوتگر تقريب و نزديكى ميان مذاهب در مصر و ايران شدند. و اينان مشعل دعوت و فراخوانى را به دست گرفتند و مجلّات و فصلنامه‏هايى را منتشر كردند و سيره گذشتگان صالح و نيكوكار را به اذهان و افكار مسلمانان بازگرداندند و سخن رسول خدا صلى اللَّه عليه وآله را در مورد احاديث و اخبار آينده، تحقّق بخشيدند؛ ازجمله اينكه فرمود: «امّت من امّت مباركى است و دانسته نمى‏شود كه آغاز آن خير است يا پايان آن.»^۱
و بيان ديگر حضرتش: «هيچ امّتى، يقين امّت مرا نخواهد داشت.» و كلام ديگرش: «مردان گروهى را درك مى‏كنند كه همانند يا بهتر از شما هستند. و خداوند خوار نمى‏كند امّتى را كه من سرآغاز آن هستم و عيسى عليه السلام پسر مريم عليها السلام در پايان آن.» كه جبر بن نضير آن را روايت كرده و حاكم در مستدرك خود آورده است.
در پايان اين سخن عجولانه و مختصر، لازم مى‏دانم كه تقدير و تشكّر كنم از برادر دينى‏ام سيّد مرتضى رضوى كه كوششى پاك و خالصانه براى نشر اين كتاب گران‏سنگ، به كار گرفت و آن را به صورتى تحقيق شده در دسترس خواننده مسلمان شرق و غرب گيتى قرار داد.
بايد بگويم كه اين كتاب بهترين هديه و يادبودى است براى هر فرد مسلمان منصفى