7. پيامبر صلى اللَّه عليه وآله فرمود:
«حسن و حسين از عترت و اوصيا و جانشينان من‏اند.» ^۱
8. در كتاب اعلام‏الورى و كشف الغمة و الشافى آمده است كه شيعيان اتّفاق نظر دارند بر اينكه حضرت على عليه السلام امامتِ امام حسن عليه السلام را اعلام نموده است. ^۲
9. بى‏ترديد هركس كه كمترين اطّلاعى از كتب حديث و سيره داشته باشد، به خوبى، مى‏داند كه امامت در دست خداوند بوده و آن را به هركس كه بخواهد، عطا مى‏كند و امامت، آن‏گونه كه پيامبر پاك صريحاً اعلام كرده‏اند، از آنِ فرزندان و خاندان پاك اوست. حضرت على عليه السلام در اين‏باره حقايقى بيان مى‏فرمايد كه بر دانش‏پژوه پى‏گير پوشيده نخواهد بود؛ همان‏گونه كه در نهج‏البلاغه، خطبه 83، 93، 234، 90، 150، 143، 140، 214 و خطبه‏هاى ديگر آمده است.
از اين‏رو، تعيين امامت به هيچ عنوان در دست بشر نيست؛ بلكه اين امر به دست خداوند است كه با زبان پيامبر پاك و اولياى خداوند مشخص مى‏گردد و پيش از اين نيز بخشى از آن را نقل كرديم.
10. مسعودى در مروج الذهب، ج 3، ص 425 مى‏گويد:
گروهى از مردم گفته‏اند كه حضرت على عليه السلام دو پسر خويش حسنين عليهما السلام را جانشين خويش اعلام كرده؛ چرا كه آن دو با وى در آيه تطهير شريك‏اند؛ و اين سخن بسيارى از افرادى است كه معتقدند امام على عليه السلام صريحاً حسنين عليهما السلام را جانشين خود اعلام نموده است.
11. محدّث كلينى وصيّت حضرت على عليه السلام را در كافى ج 1، ص 297 تا 300 استخراج نموده است. نيز نك: اثباة الهداة، ج 5، ص 121 تا 143.
12. در سخنان ياران اميرالمؤمنين عليه السلام مطالبى هست كه بر همين امر دلالت دارد؛ مانند سخن ابن‏عباس:
اى مردم، اين پسرِ پيامبر شما و جانشينِ امامتان است؛ پس با او بيعت كنيد.» ^۳