حسين، ملقّب به ممتاز العلماء، به بعضى از بزرگان نامه نوشته و اطّلاع خود بر سفر آنها بر مصر و همچنين دست‏يابى به برخى از كتابهاى قديمى نفيس و شروع به چاپ نمودن آنها را يادآور مى‏شود. و سپس از تمايل خود به چاپ بعضى از اين كتابها همچون «جمهرة النسب» كلبى، «أنساب الأشراف» مداينى، «تاريخ الضياء» مقدسى سخن مى‏راند و در آخر فهرستى از كتابهاى چاپ شده آنها را طلب مى‏كند. ^۱
6. در صفحاتى از كتاب، اشاره به اين نكته مهمّ دارد كه ايشان در راستاى تحقق اين امر، تنها به مرزهاى كشورهاى اسلامى اكتفا نمى‏نمود. لذا وقتى بر چاپ تعدادى كتاب مهم مخصوصاً در علم رجال و تاريخ و سيره در كشور آلمان مطلع مى‏شوند، در جستجوى يافتن فهرست اين كتابها نيز بر مى‏آيند. ^۲
فى الفنون الرئيسة لا سيّما كتب الرّجال و التواريخ و السير، فإنّها من محاسن الغرر و نفائس الدرر. و قد سمعت أنّه قد طبع في مدينه جرمن... فأبتغي منكم أن تطلبوا لي فهرس هذه الأسفار و تمنّوا عليّ بإرساله...
با توجّه به زحمات شبانه‏روزى اين عالم نستوه و صرف بخش اعظم عمر شريف خود در امر جمع‏آورى كتب علمى و نسخه‏نويسى آنها، زحمات او به صورت كتابخانه عظيمى به نام ناصريّه با 000/000/30 جلد ^۳ كتاب از نفايس مطبوعات و نوادر مخطوطات به بار نشست كه نتيجه همّت اين عالم بزرگ و فرزند برومندش سيد ناصر حسين است.

جمع‏آورى كتب ضدّ شيعه و ردّنويسى بر آنها

مسئله ديگر در اين نامه‏ها و نوشته‏ها، سعى آن مرحوم بر جمع‏آورى كتابهاى ضدّ شيعه و ردّيه‏نويسى بر آنهاست كه با توجّه به كمبود امكانات و محدويت‏هاى آن زمان، اين اقدام از سوى عالمى شيعه و غريب در ميان انبوهى از اهل سنّت و مخالفين خود بسيار ستودنى است.