سخن پايانى وى، ستايش و سپاس خداوند است به جهت نعمتها و توفيقهايش، و درخواست دعاى خير از زائر بارگاه ائمّه معصومين.
فالحمدللَّه الذي حباني ثبات القدم من هذه المضائق و وفّقني... لصير على هذه المزالق. ۱
أنا ملتمس كلّ من تشرف بالزيارة أن يبالغ في الدعاء لهذا المعترف بالخطاء. ۲
وصيّتنامه
از نوشتههاى جالب در اين مجموعه، رونوشت وصيتنامه الاهى و اخلاقى مرحوم مير حامد حسين در سفر حجّ به فرزندان و بازماندگان خويش است كه بسيار جالب و خواندنى است. ايشان ابتداى آن را با اقرار و اعتراف به وحدانيّت خداوند متعال، و نبوّت و رسالت پيغمبر خاتم صلى اللَّه عليه وآله و امامت ائمّه معصومين عليهم السلام شروع مىكند؛ و از تمام فرزندان و خويشاوندان و دوستان خود دعاى خير مىطلبد و مىخواهد كه از حقوقى كه بر عهده او بوده و اداء ننموده است، درگذرند.
سپس فرزند خود سيّد حسين را طرف سخن قرار داده، دستورهاى مهم و اساسى به او مىدهند كه مىتواند نكات دقيق و لطائف طريفى براى عاشقان علم و معرفت و رهپويان راه حقيقت به ارمغان داشته باشد.
1. فرزندم، بر تو باد بر اينكه نماز و روزه و حجّ مرا دوباره اداء نمايى؛ زيرا اعمالى كه انجام مىدهم، اميد ندارم درست باشد. اگر امكانش باشد كه اينها را انجام بدهى، خوب است كه در اين كار اهتمام و تلاش بنمائى. امّا نسبت به اين درخواست احساس پشيمانى مىنمايم. زيرا عملى را كه بر خودم واجب بود، خوب رفتار ننمودم و حال وصيت مىكنم به ديگرى كه هم براى خود و هم براى من آن را انجام دهد.
