از آن رسول و پيش از آن نبى و قبل از همه عبد خدا بوده است ^۱ همگى، دلالت دارد كه نبوّت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله قبل از شروع رسالت و دعوت رسمى ايشان بوده است.

1-4) آغاز نبوّت از بدو طفوليّت‏

تأكيد برخى محقّقان بر تفاوت بين رسول و نبى و برترى مقام نبوّت بر رسالت و اينكه هر رسولى قبل از آغاز دعوت رسمى خود از مقام نبوّت برخوردار است ^۲ و نيز مطالب مبسوطى كه برخى ديگر درباره مهر نبوّت و ماهيّت آن و اينكه از ابتداى طفوليّت پيامبر تا رحلت ايشان با وى همراه بوده (نفيسى) به‏طور ضمنى، دلالت بر تقدم نبوّت بر رسالت و آغاز آن از بدو طفوليّت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دارد.
همچنين برخى ديگر تصريح دارند كه بر اساس روايات، پيامبر قبل از آنكه رسول باشد، نبى بوده و نبوّت او از زمان ولادتش آغاز گرديده است. ^۳ افزون بر اين، به اعتقاد برخى كلام امام على عليه السلام در خطبه قاصعه كه مى‏فرمايند: «ولقد قرن اللَّه به من لدن ان كان فطيماً أعظم ملك من ملائكته يسلك به طريق المكارم و محاسن أخلاق العالم ليله و نهاره...»^۴بهترين دليل بر تقدّم نبوّت پيامبر بر رسالت ايشان است؛ زيرا همان‏گونه كه در متن اين كلام آمده است، پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از همان بدو طفوليّت به واسطه يكى از ملائكه بزرگ الهى، تحت تعليم مستقيم خداوند بوده و مكارم اخلاق و محاسن آداب را از اين طريق فراگرفته است و اين چيزى جز معناى نبوّت نيست. ^۵
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله طبق نقلهاى معتبر و آثار مستفيضه، قبل از بعثت، مؤيّد به روح‏القدس بوده و فرشته وحى با ايشان سخن مى‏گفته است و پيامبر هم صداى آن ملك را مى‏شنيده و در خواب او را مى‏ديده و از همان طفوليّت، به عبادت خداوند مشغول بوده است، ولى نوع اين عبادت براى ما مشخص نيست؛ امّا در چهل سالگى و پس