مى‏فرمايد]: (إنَّ اللَّه لايَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ * وَ مَنْ يُؤمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَ اللَّهُ بِكُلّ شَى‏ءٍ عَلِيمٌ).
حاصل آنكه به اعتقاد آيت‏اللَّه ميرزا مهدى اصفهانى، چون خداوند متعال، معروف فطرى انسان‏هاست با دعوت و تذكار رسول خدا، بندگان، معروف خويش و پيرو آن، صدق دعوت رسول او را درمى‏يابند و اگر اين دعوت را پذيرفتند خداوند بر معرفت آنان مى‏افزايد كه: (لَئِنْ شَكَرْتُمْ لأزيدَنَّكُم) و چنانچه پس از متذكّر شدن و يافتن پروردگار و رسيدن به صدق دعوت رسول او، به خدا و رسولش پشت كنند، طبيعى است كه خداوند معرفت خود و گواهى بر صدق رسولش را از آنان دريغ كند. در معارف القرآن آمده است:
در بدو امر، اطاعت از رسول به‏جهت شنيدن اساس دعوتش و يادآور شدن به آنچه او از معروف فطرى تذكار مى‏دهد، واجب است. چنانچه شخص قلب خود را فطرتاً عارف يافت تصديق نيز واجب مى‏شود و چون تصديق كرد اذعان و عقد قلب واجب مى‏گردد و هر اندازه اطاعتش زياد شد معرفتش بيشتر مى‏شود و نتيجه رسالت و وساطت را مشاهده مى‏كند و هركس به احوال عموم مسلمانان نظر كند مى‏بيند كه آنان به نسبت اطاعتشان از رسول، ولو در كمترين درجه، در گرفتاريها و سختيها از خداى تعالى محجوب نيستند، آن‏چنان كه مادّى‏گرايان، كافران و مشركان از او محجوب‏اند. پس به‏راستى كه غير مسلمانان در وجدان حق، همچون چارپايان در غفلت‏اند بلكه از آنها نيز گمراه‏ترند. آنان قائل به [ الوهيّت ]دهر و طبيعت‏اند و يا عزير يا مسيح را پسر خدا مى‏دانند و آتش را خالق آسمانها و زمين مى‏شمارند. پس آنان گمراه و دچار غضب الهى هستند.
در حالى كه چون در گروه‏هاى مسلمانان تأمّل كنى مى‏يابى گروهى كه در برابر دستورات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمان‏بردارتر باشد به پروردگارش عارف‏تر است و چون در احوال اطاعت‏كنندگان از جانشينان رسول تأمّل كنى، چنانچه آنان را بشناسند و يكى از ثقلين قرار دهند، مى‏يابى كه آنان از ساير مسلمانان عارف‏ترند و اين هنگامى روشن مى‏شود كه دريافت و وجدان شيعيانى كه