(فَوَيْلٌ لِلَّذينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْديهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَليلاً فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْديهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُون)^۱ (فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُون)^۲ (وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُون)^۳
در اين آيات، خداوند افترازننده بر خود را ظالمى خوانده است كه رستگار نمى‏شود. عذاب شديد خداوند چنين كافرانى را دربرخواهد گرفت و اينان از رحمت حق به دور خواهند ماند. ^۴
آيا واقعاً، گمان كسانى كه امرى را به‏دروغ به خدا نسبت مى‏دهند، جز اين است كه در قيامت با رويى سياه محشور مى‏شوند و جايگاهى جز جهنّم خواهند داشت!؟

كذب و افترا بر خدا و رسول صلى اللَّه عليه و آله در روايات اهل بيت عليهم السلام‏

روايات اهل بيت عليهم السلام نيز درباره اين مضمون، فراوان است. از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه فرمود:
دروغ بستن بر خداوند و بر پيامبرش صلى اللَّه عليه و آله ، از گناهان كبيره است. ⁵
هم‏چنين امام عليه السلام به مردى از اهل شام فرمود:
اى برادر اهل شام، حديث ما را بشنو و بر ما دروغ مبند؛ زيرا هر كه بر ما دروغ ببندد، بر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دروغ بسته و هر كه بر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دروغ ببندد، به خداى متعال دروغ بسته است و كسى كه بر خداوند دروغ بندد،