فلسفه نبوّت و جايگاه آن در باور ملّاصدرا

با تأكيد بر كتاب الحجّة، شرح اصول كافى‏

نهله غروى نائينى‏^۱

عبداللَّه ميراحمدى سلوكروئى‏^۲

چكيده: تأمّل در مباحث كتاب‏الحجّة اثر گران‏سنگ و عظيم شرح الاصول الكافى ما را به اين نكته رهنمون مى‏سازد كه صدرالمتألّهين در اين كتاب همواره بر آن بوده است كه نبوّت و ماهيّت آن را به‏منزله مقامى جعلى و انتسابى از جانب خداوند با حقايق صادر شده از بيانات ائمّه معصومين عليهم السلام ، تفسير و تطبيق نمايد. با وجود صبغه كلامى و عقلى مفهوم نبوّت، ملّاصدرا هرگز اين منصب را با قرائت بشرى و غيرالهى بررسى نكرده است و به‏عكس، با در نظر گرفتن اصالت آموزه‏هاى روايى و با كنار هم نهادن قرائن نقلى در تبيين روايات كتاب‏الحجّة الكافى، بر فرابشرى و الهى بودن اين مقام اصرار مى‏ورزد. او هنگام شناسايى نبى، تعريف نبوّت، تفاوت نبى و رسول، ضرورت