به‏ناچار محتاجيم به اينكه خود خداى تعالى در كتابش يا از زبان رسول گراميش اين افراد را معرّفى كند و به نامشان تصريح فرمايد. مصاديق اولى‏الامر در آيه شريفه، كسانى هستند كه رسول خدا در رواياتى از طرق ائمّه اهل بيت عليهم السلام به نام آنان تصريح كرده و فرموده است كه اولى‏الامر، ايشان‏اند. ^۱
اسلام مكتبى است كه عقايد و سياستش به هم آميخته است. اطاعت از رسول و اولى‏الامر كه امرى سياسى است، با ايمان به خدا و قيامت كه امرى اعتقادى است، آميخته است.
در قرآن، خوش فرجامى براى دو گروه اطلاق شده است: اوّل براى مطيعان خدا و رسول و اولى‏الامر؛ دوم، براى آنان كه پيمانه‏ها را كامل مى‏كنند و ترازوها را درست مى‏سنجند و كم‏فروشى نمى‏كنند. (وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ إِذا كِلْتُمْ وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقيمِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْويلاً)^۲

3. اطاعت از خدا و رسولش، (اَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولِهِ)

در شانزده آيه از آيات قرآن، اطاعت از خدا و رسول بدون تكرار كلمه «اَطِيعُوا» آمده است كه دلالت بر آن دارد كه بين اطاعت خدا و پيغمبر، ملازمه است و هيچ‏يك بدون ديگرى فايده نخواهد داشت و عطف هر دو به هم، بدون تكرار فعل، هرآينه تلازم بين آن دو را محقّق نمايد. ^۳
ايمان هنگامى ارزش دارد كه با اطاعت رسول همراه باشد. (وَ إِن تُطِيعُواْ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَا يَلِتْكمُ مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئاً)^۴
اطاعت از رسول عاملى براى وحدت و يكپارچگى است. (وَ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَا تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَ تَذْهَبَ رِيحُكم)^۵
اطاعت از رسول، اصل ايمان است. (وَ اَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ)^۶(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَه)^۷