4. منظور، دعوت به بهشت است كه در آنجا حيات جاودانى است. ^۱
تمامى تعاريف، ناظر بر دعوت به اطاعت است ولى آنچه علّامه طباطبايى فرموده‏اند فصل‏الخطاب مطلب و كامل‏كننده آن است:
آيه شريفه، مؤمنين را به اطاعت دعوت حقه به استجابت خدا و رسولش در پذيرفتن دعوت پيغمبر سفارش مى‏كند و ناظر به زندگى حقيقى انسان است كه اشرف و اكمل از حيات دنيوى است و با علم و عمل درك مى‏شود. ^۲
امام صادق فرموده‏اند: آيه، در مورد ولايت اميرالمؤمنين على عليه السلام نازل شده است. ^۳
در آيه مورد بحث، پيامبر مردم را براى «حيات» فرا مى‏خواند و در آيه 25 سوره روم خداوند مردم را فرامى‏خواند: (إِذا دَعاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ) و اين فراخوان به‏سوى رستاخيز است.

5. دعوت رسول‏

«رسول» به چه چيزى دعوت مى كند كه بايد استجابت و سپس اطاعت شود؟ دعوت به اطاعت از رسول يا براى پذيرفتن حكم است يا براى گوش دادن واطاعت كردن است يا براى انجام عمل صالح است كه در آيات، روش دعوت بيان مى‏شود:
(وَ إِذَا دُعُواْ إِلىَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ مُعْرِضُونَ)^۴
و چون به‏سوى خدا و پيامبر او خوانده شوند تا ميان آنان داورى كند، ناگاه دسته‏اى از آنها روى برمى‏تابند.
منظور از دعوت به‏سوى خدا، حكم ميان طرفين دعوا طبق قوانين الهى است و مراد از دعوت به سوى رسول، حكم ايشان است كه براساس شرع صادر مى‏شود و