۱۷۴.مسند ابن حنبلـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ :ابن اُمّ مكتوم نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا! منزل من ، دور است و شخصى نابينا هستم ، و اذان را هم مى شنوم.
فرمود : «اگر اذان را مى شنوى ، اجابتش كن [و ره سپار مسجد شو] ، حتّى اگر [به آمدنِ] چهار دست و پا يا سينه خيز باشد» .

۱۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جفاى تمام است و كفر و نفاق است كه كسى [صداى ]مُنادى خدا را بشنود كه بانگ نماز سر مى دهد و به رستگارى فرا مى خواند ؛ امّا اجابتش نكند.

۱۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در بدبختى و ناكامى مؤمن ، همين بس كه صداى مؤذّن را بشنود كه به نماز فرا مى خواند ؛ ولى اجابتش نكند.

۱۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر سُرب مذاب در گوش هاى فرزند آدم بريزى ، برايش بهتر از آن است كه اذان را بشنود و اجابتش نكند.

۱۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس دعوتگر خدا را اجابت نكند ، او را از اسلام ، نصيبى نيست ، و هر كس اجابت كند ، بهشت ، مشتاق اوست .