۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه براى خدا اذان مى گويد ، تا زمانى كه اذانش را به پايان ببرد ، همانند شهيدى است كه در خونش مى غلتد ، و هر تر و خشكى براى او گواهى مى دهد ، و هر گاه بميرد ، [بدن او] در گورش كِرم نمى افتد.

ط ـ در حال اذان گفتن ، محشور مى شود

۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مؤذّن ها و كسانى كه اذان او را لبّيك مى گويند ، در حالى از گورهايشان بيرون مى آيند كه مؤذّن ، اذان مى گويد و لبّيك گو ، لبّيك مى گويد.

۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آنان كه براى خشنودى خدا اذان مى گويند ، در روز قيامت ، اذان گويان ، از گورهايشان بيرون مى آيند . مؤذّنى كه براى خشنودى خدا اذان بگويد ، هر چيزى كه صداى او را بشنود از سنگ و درخت و كلوخ و بشر و هر تر و خشكى، براى او گواهى مى دهد ، و خداوند به اندازه صدارَس او گناهانش را مى آمرزد ، و به شمار كسانى كه با اذان او نماز مى خوانند ، برايش اجر مى نويسد ، و در فاصله ميان اذان و اقامه ، هر درخواستى كند ، خداوند به او عطا مى كند : يا در همين دنيا مى دهد ، يا براى آخرتش ذخيره مى كند و يا گزند را از او دفع مى نمايد .

۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون روز قيامت بشود و خداوند عز و جل مردم را در يك دشتْ گرد آورد ، خداوند عز و جل براى مؤذّنان ، فرشتگانى از نور مى فرستد كه درفش ها و پرچم هايى از نور با خود حمل مى كنند و اسب هايى را با خود مى كشند كه افسارهايشان از زبرجد سبز است و خورجين هايشان از مُشك تيزبوى . مؤذّنان ، بر اين اسب ها سوار
مى شوند و روى آنها راست مى ايستند و فرشتگان ، آنها را مى كشند و مؤذّنان با تمام توان ، صدايشان را به اذان ، بلند مى كنند .