۳۳.امام صادق عليه السلام :هر كس ولايت خاندان محمّد را برگزيند و آنان را به واسطه خويشاوندى شان با پيامبر خدا ، بر همه مردم مقدّم بدارد ، او از خاندان محمّد است ؛ يعنى از جهت پذيرفتن ولايت خاندان محمّد ، نه اين كه از تبار و وجود آنها باشد ؛ بلكه از جهت حكم خدا در كتاب اوست كه : «و هر كس از شما آنان را به دوستى بگيرد ، از آنان خواهد بود» ، و [از جهتِ] سخن ابراهيم عليه السلام است كه فرمود : «پس هر كه از من پيروى كند ، او از من است و هر كه مرا نافرمانى كند ، همانا تو آمرزگار مهربانى» .

۳۴.امام صادق عليه السلام :دوستان من ، در حقيقت ، كسانى هستند كه در برابر فرمان ما (اهل بيت) ، گردن نهادند ، و از سنّت ما پيروى كردند ، و در همه كارهاى ما به ما اقتدا نمودند.

۳۵.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا ، فقط على عليه السلام را وصى قرار داد ، و على عليه السلام ، حسن و حسين عليهماالسلام ، هر دو را ، وصى قرار داد و حسن عليه السلام ، امام او (حسين عليه السلام ) بود.
در روز عرفه ، مردى بر حسن عليه السلام وارد شد و ايشان مشغول خوردن غذا بود و حسين عليه السلام روزه داشت . پس از رحلت حسن عليه السلام ، همان مرد در روز عرفه بر حسين عليه السلام وارد شد و ايشان مشغول غذا خوردن بود و على بن الحسين عليه السلام روزه داشت .
مرد [به حسين عليه السلام ] گفت : من بر حسن عليه السلام وارد شدم و او غذا مى خورد و تو روزه داشتى. حالا بر تو وارد مى شوم ؛ ولى تو روزه ندارى !؟
فرمود : «حسن عليه السلام امام بود . از اين رو ، روزه نگرفت تا روزه او سنّت نشود و مردم [در خوردن] به او تأسّى كنند ، و چون او از دنيا رفت ، من امام هستم . از اين رو خواستم كه روزه ام سنّت نشود و مردم [در خوردن] به من تأسّى كنند» .