2 / 3

شكيبايى در مصيبت ها

۵۶.امام حسين عليه السلام :چون فاطمه عليهاالسلام از دنيا رفت ، امير مؤمنان عليه السلام مخفيانه او را به خاك سپرد و آثار محلّ قبرش را از بين برد . آن گاه برخاست و رو به قبر پيامبر خدا كرد و گفت : «درود بر تو ، اى پيامبر خدا! درود بر تو از جانب دخترت كه اينك به ديدار تو آمده و در بقعه تو در خاك آرميده است ، و خدا خواست كه زودتر به تو بپيوندد!
اى پيامبر خدا! شكيبم در سوگ محبوبه ات ، اندك گشته و طاقتم در غم از دست دادن بانوى زنان عالم ، از كف رفته است ؛ امّا تأسّى به سنّت تو در [ غم ]فراقت ، تسلّى بخش هر مصيبتى است. من با دست خود ، سرت را در لحدِ آرامگاهت نهادم ، و در حالى جان دادى كه سرت به سينه من چسبيده بود. آرى ، در كتاب خدا براى من بهترين پذيرش است. ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم» .

2 / 4

دل كندن از دنيا

۵۷.مستدرك الوسائل :از ابو اُمامه باهلى ـ در روايتى بلند كه مختصرش كرده ايم ـ : [نقل است كه] ثعلبة بن حاطب انصارى ، نزد پيامبر خدا آمد و گفت : اى پيامبر خدا! دعا كن كه خداوند به من ثروتى روزى كند .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «زهى تو ، اى ثَعلَبه! برو و به همانچه دارى ، قناعت كن؛ زيرا شكرگزار ، بهتر از كسى است كه ثروت بسيار دارد و شكر آن را به جاى نمى آورد» .
ثعلبه رفت و چند روز بعد ، باز آمد و گفت : اى پيامبر خدا! دعا كن كه خداى متعال به من ثروتى عطا فرمايد .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «آيا نه اين است كه من براى تو الگويم؟ به عزّت عرش خدا سوگند ، من اگر بخواهم ، كوه هاى زمين برايم طلا و نقره مى شوند» .
ثعلبه رفت و سپس باز آمد و گفت : اى پيامبر خدا! از خداى متعال بخواه كه به من ثروتى عطا كند . من حقّ خدا را خواهم داد ، و حقوق ديگران را خواهم داد ، و با آن به خويشاوندان ، رسيدگى خواهم كرد .
پيامبر خدا گفت : «بار خدايا! به ثعلبه عطا فرما» .