حديث
۶۷.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :شگفتا از مردم كه خداوند به آنها توانايى اقتدا كردن به او را داده است ؛ امّا او را وا مى گذارند و به چارپايان اقتدا مى كنند!
۶۸.امام على عليه السلامـ در نامه اى به عثمان بن حُنَيف ـ :سوگند به خدا ـ سوگندى كه در آن خواستِ خدا را استثنا مى كنم ـ ، چنان نفْس خود را رياضت مى دهم كه به گرده نانى ، هر گاه براى خوردن بيابم ، شاد گردد ، و از نانْ خورِش ، به نمك ، قناعت كند ، و چنان اشك مى ريزم كه كاسه چشم ، چونان چشمه اى خشكيده در آيد ، و اشك هايش به پايان رسد. آيا چنان كه چرندگان در چراگاهشان پُرخورند و سپس مى خسبند ، و گوسفندان از علف ، سير مى شوند و در آغل خود مى آسايند ، على هم از توشه اش بخورد و بياسايد؟ چشمش روشن كه پس از ساليان دراز ، به چارپايانِ بيابان چر و حيوانات علف چر اقتدا كند!
3 / 3
نادانان
قرآن
«گفت : دعاى شما دو نفر پذيرفته شد . پس به راه راست برويد و از راه كسانى كه نمى دانند ، پيروى مكنيد» .
