حديث

۷۰.امام على عليه السلامـ در نامه اش به معاويه ـ :از جانب تو ، اندرزنامه اى وصله پينه شده و نامه اى آراسته به من رسيد كه آن را با فريبكارى هاى خود ، آراسته اى و با بدانديشى فرستاده اى . نامه اى است از سوى مردى كه او را نه ديده اى هست كه راهش بنمايد ، و نه راهبرى كه ارشادش كند ؛ بلكه هوس ، او را فرا خوانده و او اجابتش كرده است ، و گم راهى ، افسارش را گرفته و او در پى آن ، حركت مى كند . هذيان گويى هايى آشفته ، بر نوشته ، و بى هدف در كج راهه گام برداشته است .

۷۱.امام على عليه السلام :از منفورترينْ خـلايق در نزد خـداوند عز و جل ، دو مَردنـد : مردى كه خداوند ، او را به خود ، وا نهاده است . چنين فردى از راه راست به در رفته ، به گفتار بدعت آميز ، دل بسته است و با اين حال ، از نماز و روزه دم مى زند ( / به نماز و روزه ، تظاهر مى كند) . او براى كسى كه مفتونش شود ، مايه گم راهى است ، و از مسير درستِ پيشينيانش منحرف گشته ، و در زندگى و پس از مرگش ، گم راه كننده كسى است كه از او پيروى كند . باربَرِ گناهان ديگران است ، و گروگان گناه خويش... .

۷۲.امام على عليه السلام :چه بد بازمانده اى است آن بازمانده كه از پيشينيانى كه در آتش دوزخ سرنگون گشته اند، پيروى كند!