۱۳۳.امام صادق عليه السلام :زمين هرگز بدون امامى كه حلال خدا را حلال و حرام او را حرام بدارد ، رها نمى شود، و اين است سخن خداوند كه: «روزى كه هر گروهى را با پيشوايشان مى خوانيم» .

۱۳۴.امام صادق عليه السلامـ در بيان برخى از سخنان امام حسين عليه السلام در راه كوفه ـ :چون در ثعلبيه فرود آمدند، مردى به نام بِشر بن غالب ، نزد ايشان آمد و گفت: اى پسر پيامبر خدا! مرا از اين سخن خداوند عز و جل خبر ده كه: «روزى كه هر گروهى را با پيشوايشان مى خوانيم» .
فرمود: «يكى ، پيشوايى است كه به راه راست فرا خوانده و پيروانش دعوت او را اجابت كرده اند و ديگرى ، پيشوايى است كه به گم راهى فرا خوانده و پيروانش به دعوت او پاسخ داده اند. آنان در بهشت اند و اينان در دوزخ. و اين است سخن خداوند عز و جل كه: «گروهى در بهشت اند و گروهى در دوزخ» ».

۱۳۵.الكافىـ به نقل از عبد اللّه بن سنان ـ :از امام صادق عليه السلام در باره اين آيه : «روزى كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مى خوانيم» پرسيدم .
فرمود: «[يعنى همان] پيشوايى كه در ميان آنان است، و او قائم مردم روزگار خويش است».

۱۳۶.الكافىـ به نقل از فُضَيل بن يَسار ـ :از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند ـ تبارك و تعالى ـ پرسيدم كه: «روزى كه هر گروهى را به پيشوايشان مى خوانيم» .
فرمود: «اى فضيل! امام خود را بشناس؛ زيرا اگر امام خود را شناختى ، ديگر پيش و پس افتادن اين امر (ظهور و قيام قائم عليه السلام ) ، به تو زيان نمى رساند. هر كس امام خود را بشناسد و آن گاه، پيش از آن كه صاحب اين امر قيام كند، از دنيا برود ، به سانِ كسى است كه در اردوگاه او نشسته باشد. نه! بلكه به سانِ كسى است كه زير پرچم او نشسته باشد».
يكى از اصحابش گفت: به سانِ كسى است كه در ركاب پيامبر خدا به شهادت رسيده باشد.

۱۳۷.امام رضا عليه السلامـ درباره اين سخن خداوند عز و جل كه:«روزى كه هر مردمى را با پيشوايشان مى خوانيم»ـ :هر گاه روز قيامت شود، خداوند مى فرمايد: «آيا اين ، عدالتى از پروردگارتان نيست كه هر قومى را دنبال همان كسى قرار دهيم كه دنباله روِ او بوده اند؟».
مى گويند: چرا.
پس مى فرمايد: «از هم جدا شويد!» و مردم از يكديگر جدا [و متمايز] مى شوند.