فصل يكم : جايگاه امامت

1 / 1

بالاتر از نبوّت

قرآن

«و آن گاه كه ابراهيم را پروردگارش با كلماتى آزمود، پس او همه آنها را به انجام رسانيد، [خدا ]فرمود: «من، تو را پيشواى مردم قرار دادم». [ابراهيم] گفت: و از دودمانم؟ [خداوند ]فرمود: «پيمان من ، به ستمكاران نمى رسد»» .

حديث

۱.امام صادق عليه السلام :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ابراهيم عليه السلام را بنده خود گرفت ، پيش از آن كه پيغمبرش گردانَد و او را پيغمبر قرار داد ، پيش از آن كه فرستاده اش گردانَد و فرستاده اش قرار داد ، پيش از آن كه خليلش گردانَد و خليلش قرار داد ، پيش از آن كه پيشوايش قرار دهد و چون همه اين مقامات را در او گرد آورْد ، فرمود: «من، تو را پيشواى مردم قرار دادم» .

۲.امام رضا عليه السلام :امامت را خداوند عز و جل، پس از رتبه پيامبرى و خليلى ، ^۱ به عنوان مرتبه سوم ، به ابراهيم خليل عليه السلام ارزانى داشت و او را به اين فضيلت ، مفتخر ساخت و ستود و فرمود: «من ، تو را پيشواى مردم قرار مى دهم» . خليل عليه السلام شادان از آن، گفت: «و از دودمانم؟» . خداوند ـ تبارك و تعالى ـ فرمود: «پيمان من ، به ستمكاران نمى رسد» .
پس اين آيه ، بر امامت و پيشوايىِ هر ستمكارى تا روز رستاخيز ، مهر ابطال زد و اين مقام ، به برگزيدگان اختصاص يافت.

ر . ك : ص 219 ح 5 و ص 351 ح 188 .