۱۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، دو مايه امان براى امّتم بر من نازل فرمود : «و[ لى ]تا تو در ميان آنان هستى، خدا بر آن نيست كه ايشان را عذاب كند، و تا آنان طلبِ آمرزش مى كنند، خدا ، عذاب كننده ايشان نخواهد بود» . هر گاه من رفتم ، آمرزش خواهى را در ميان آنان ، تا روز قيامت ، باقى مى گذارم .

۱۶۷.امام حسن عليه السلام :جمعى از يهود نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمدند . عالم ترينِ آنان ، سؤالاتى از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد و از جمله پرسش هايش اين بود : آن ، كدام هفت چيز است كه خداوند از ميان پيامبران به تو داد و از ميان امّت ها به امّت تو؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «خداوند عز و جل به من ، فاتحة الكتاب را بخشيد و اذان را و [نماز ]جماعت در مسجد و روز جمعه را و نماز خواندن بر جنازه را و خواندن سه نماز با صداى بلند را و رخصت به امّتم در اوقات بيمارى و سفر را و شفاعت كردن آن دسته از امّتم را كه مرتكب گناه كبيره شده اند» .
يهودى گفت : درست گفتى ، اى محمّد ! ثواب كسى كه «فاتحة الكتاب» را بخوانَد ، چيست؟
پيامبر خدا فرمود : «كسى كه فاتحة الكتاب را بخواند ، خداوند عز و جل به شمارِ هر آيه اى كه از آسمان نازل شده است ، ثواب تلاوت آن را به او عطا مى فرمايد .
امّا اذان : اذان گويانِ امّت من با پيامبران و صدّيقان و شهيدان و درستكاران ، محشور مى شوند .
امّا جماعت : صف هاى امّت من ، در زمين ، همانند صف هاى فرشتگان در آسمان است و هر ركعت نماز با جماعت، [معادلِ] بيست و چهار ركعت است و هر ركعتى نزد خداوند عز و جلمحبوب تر از عبادت چهل سال است .
امّا روز جمعه : خداوند ، در اين روز ، اوّلين و آخرينِ خلايق را براى حسابرسى گِرد مى آورد . پس هيچ مؤمنى نيست كه به سوى جماعت ^۱ برود ، مگر آن كه خداوند عز و جل ، وحشت هاى روز قيامت را براى او آسان مى سازد . سپس ، بهشت را به او پاداش مى دهد .
امّا با صداى بلند خواندن : به اندازه فاصله اى كه صداى شخص برسد ، زبانه آتش از او دور مى گردد و از صراط مى گذرد و شادمانى به او داده مى شود تا آن كه به بهشت در آيد .
امّا ششمين : خداوند عز و جل ، چنان كه در قرآن فرموده است ، هراس هاى روز قيامت را براى امّتم آسان مى گردانَد . و هيچ مؤمنى نيست كه بر جنازه ها نماز بخواند ، جز آن كه خداوند ، بهشت را بر او واجب مى سازد ، مگر آن كه منافق يا عاقّ والدين باشد .
امّا شفاعتم : براى كسى است كه مرتكب كبائر شود ، به استثناى اهل شرك و ستم» .
يهودى گفت : درست گفتى ، اى محمّد ! من ، گواهى مى دهم كه معبودى جز خداوند يكتا نيست و تو پيامبرِ او و خاتمِ پيامبران و پيشواى پرهيزگاران و فرستاده خداوندگار جهانيان هستى .
پس از آن كه اسلام آورد ، پوست نازك سفيدى را درآورد كه همه آنچه پيامبر صلى الله عليه و آله گفته بود ، در آن [نوشته شده] بود و گفت : اى پيامبر خدا ! سوگند به آن كه تو را به حق به پيامبرى برانگيخت ، من ، اين را از الواحى كه خداوند عز و جل براى موسى بن عمران عليه السلام نوشته است ، رونويسى كرده ام .