فصل يكم : راه نمايى شدن اُمّت ها پس از گم راهى آنان
1 / 1
مردم ، پيش از نوح عليه السّلام ، اُمّتى يك دست بودند
قرآن
«مردم، امّتى يگانه بودند . پس خداوند ، پيامبران را نويدآور و بيم دهنده برانگيخت و با آنان، كتاب [ خود ] را به حق ، فرو فرستاد، تا ميان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند ، داورى كند. و جز كسانى كه [ كتاب ] به آنان داده شد ـ پس از آن كه دلايل روشن براى آنان آمد ـ به سبب [ حسدى و ] ستمى كه ميانشان بود، [ هيچ كس ] در آن اختلاف نكرد. پس خداوند ، آنان را كه ايمان آورده بودند، به توفيق خويش، به حقيقت آنچه در آن اختلاف داشتند، هدايت كرد ؛ و خدا هر كه را بخواهد ، به راه راست هدايت مى كند» .
«و مردم ، جز يك امّت نبودند. پس اختلاف پيدا كردند ؛ و اگر وعده اى از جانب پروردگارت مقرّر نگشته بود، قطعاً در آنچه بر سرِ آن با هم اختلاف مى كنند، ميانشان داورى مى شد» .
حديث
۱.امام باقر عليه السلامـ در تفسير اين سخن خداوند متعال كه :«مردم، امّتى يك دست بودند . پس خداوند ، پيامبران را نويدآور و بيم دهنده برانگيخت»ـ :پيش از نوح عليه السلام ، امّتى يك دست بر سرشت الهى بودند . نه ره يافته بودند و نه گم راه . پس خداوند ، پيامبران را برانگيخت .
