۳۵۲.دعائم الإسلام :امام صادق عليه السلام به پرسنده اى در باره اين سخن خداى متعال : «شما بهترين امّتى هستيد كه در ميان مردم ، پديدار شده ايد» ، فرمود : «اگر مقصود خداوند عز و جل [از : «شما بهترين امّتى هستيد كه ... » ] همه مسلمانان بود كه بهترين امّتى هستند كه در ميان مردم ، پديد آورده شده اند ، آن وقت ، معلوم نبود آن مردمى كه همه مسلمانان در ميان آنان پديد آورده شده اند ، چه كسانى هستند . خير! هر گز مقصود خداوند ، توده عوام ـ كه شما مى پنداريد ـ نيست ؛ بلكه مقصود خداوند ، امّتى است كه محمّد صلى الله عليه و آله را در ميان آنان برانگيخت» .
پرسنده گفت : [در آن زمان] با ايشان ، كسى جز علىِ تنها نبود .
امام صادق عليه السلام فرمود : «فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام نيز با على عليه السلام بودند . اينان ، همان كسانى هستند كه خداوند ، پليدى را از ايشان زدود و پاكِ پاكشان نمود . اصحاب كسا ، آن كسانى هستند كه قرآن به پاك گرديدن آنان ، گواهى داده است .
پيامبر خدا ، به تنهايى ، يك امّت بود ؛ چرا كه خداوند سبحان مى فرمايد : «به راستى ، ابراهيم، امّتى مطيعِ خدا و حق گرا بود» . پس ابراهيم عليه السلام به تنهايى يك امّت بود . سپس خداوند ، در بزرگ سالى اش به او اسماعيل عليه السلام و اسحاق عليه السلام را بخشيد و پيامبرى و كتاب را در نسل آن دو قرار داد . پيامبر خدا نيز به تنهايى يك امّت بود . سپس خداوند ، على عليه السلام و فاطمه عليهاالسلام را به او بخشيد و به واسطه حسن عليه السلام و حسين عليه السلام [نسل] او را فزونى داد ، چنان كه ابراهيم را به واسطه اسماعيل و اسحاق افزون ساخت و امامت را ـ كه جانشين نبوّت است ـ ، در ذريّه او از نسل حسين بن على نهاد ، چنان كه نبوّت را در ذريّه اسحاق نهاد و آن را با ذريّه اسماعيل ، پايان داد و خاتم پيامبران صلى الله عليه و آله را از نسل اسماعيل ، قرار داد . همچنين ، امامت در حسن بن على قرار گرفت ، چون جلوتر بود» .