۵۱.الأمالى ، صدوقـ به نقل از حسين بن ابى العلاء ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «محبوب ترينِ بندگان در نزد خداوند عز و جل مردى است كه در سخنش راستگو باشد ، نمازهايش و آنچه را خدا بر او واجب كرده است ، پاس بدارد ، و امانتدار باشد» .
سپس فرمود : «هر كس به او امانتى سپرده شود و آن را به صاحبش بازگردانَد ، هزار گِره از گره هاى آتش را از گردنش باز كرده است . پس در ردّ امانت بكوشيد ؛ زيرا كسى كه امانتى به او سپرده شود ، ابليس ، صد اهريمن از نوچه هايش را بر او مى گمارد كه گم راهش سازند و وسوسه اش كنند تا او را به نابودى بكشانند، مگر كسى كه خداوند عز و جل او را نگه دارد» .

۵۲.امام كاظم عليه السلام :سرآمد سخاوت ، بازگرداندن امانت است .

1 / 12

نهى از اهميّت ندادن به امانت

۵۳.امام على عليه السلام :كسى كه به امانت اهميّت ندهد ، به خيانت مى افتد .

۵۴.امام على عليه السلام :هر كس به امانت اهميّت ندهد و گِرد خيانت بچرخد ، و خودش را و دينش را از آن به دور ندارد ، خوارى و رسوايى در دنيا را براى خود بخرد ، و در آخرت ، خوارتر و رسواتر باشد .

۵۵.امام على عليه السلامـ از خطبه ايشان پس از آن كه بُسر بن اَرطات، يمن را تصرّف كرد و دو كارگزار ايشان در يمن، نزد او آمدند ـ :به من خبر داده شده كه بُسر بر يمن چيره شده است . به خدا سوگند كه گمان مى كنم اين جماعت ، به زودى بر شما نيز چيره آيند ؛ زيرا آنها بر باطل خود هم داستان اند و شما با آن كه بر حقّيد ، پراكنده ايد . شما پيشواى بر حقّتان را ، نافرمانى مى كنيد ، و آنها پيشواى باطلشان را فرمان مى برند . آنها با رهبر خود امانتدارند و شما خيانت مى ورزيد . آنها در سرزمين خود ، اهل صلاح و درستى هستند و شما اهل تباهى ؛ به طورى كه اگر [حتّى ]قدحى چوبين نزد يكى از شما به امانت بگذارم ، مى ترسم كه بند آويز آن را بِبَرد» .