۱۸.امام على عليه السلام :بار خدايا ! تو مى دانى كه آنچه از ما سر زد ، از سرِ قدرت طلبى ، يا به دست آوردن چيزى از دارايى بى ارزش دنيا نبود ؛ بلكه براى اين بود كه نشانه هاى دينت را بازگردانيم و در شهرهايت ، آبادانى پديدار سازيم تا بندگان ستم ديده ات در امنيّت باشند و احكامِ بر زمين مانده ات بر پا داشته شوند .
۱۹.امام على عليه السلام :مردم را ناگزير فرمان روايى بايد ، نيك يا بد ، تا در [سايه] فرمان روايى او مؤمن ، كار خويش (اطاعت خدا) كند و كافر ، بهره خويش ببَرَد ، و خداوند ، هر كس را به اجل مقدّرش برساند ، و به وسيله او ، ماليات ها جمع آورى گردد و با دشمن ، جنگ شود و راه ها امن گردند .
۲۰.المزار ، شهيد اوّلـ از زيارتى كه با آن امير مؤمنان عليه السلام در شب بيست و هفتم رجب ، زيارت مى شود ـ :و در راه خشنودى پيامبرت ، جان فشانى كرد ... و آن گاه كه يارانى يافت ، مسئوليت هاى خلافت را برعهده گرفت و بارهاى سنگين پيشوايى را به دوش كشيد و پرچم راهبرى را در ميان بندگانت برافراشت و بساط امنيّت را در شهرهايت افكند ، و عدل را در ميان آفريدگانت گسترانيد .
۲۱.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى ايشان براى مرزداران ـ :اگر زندگى اش را به نيك بختى پايان دادى و شهادت را بر او مقدّر فرمودى ، اين [شهادتش ]پس از آن باشد كه دشمنت را به كُشتار ، از بيخ و بُن بركَنَد ، و پس از آن كه دشمنانت به رنج اسارت در افتند ، و پس از آن كه مرزهاى مسلمانان ، امنيّت يابد ، و پس از آن كه دشمنت پشت كرده ، بگريزد .
