۳۴۵.امام على عليه السلام :قسمتى از ايمان ، در دل ها استوار و پا برجاست و قسمتى از آن ، ميان دل ها و سينه ها ، تا مدّتى معلوم (زمان مرگ) ، عاريت است . پس اگر از كسى بيزاريد ، او را وا گذاريد ، تا مرگش فرا رسد . ^۱ از آن هنگام است كه بيزارى جستن [از آنها كه سزاوار بيزارى اند] ، روا مى شود .

ب ـ پرهيز از تحميل

۳۴۶.امام باقر عليه السلام :مؤمنان ، داراى درجات اند . بعضى از آنان ، يك درجه دارند ؛ بعضى دو درجه ، بعضى سه درجه ، بعضى چهار درجه ، بعضى پنج درجه ، بعضى شش درجه ، و بعضى هفت درجه . بنا بر اين ، اگر خواسته باشى بر آن كه يك درجه دارد ، دو درجه بار كنى ، تاب نمى آورد . اگر بر آن كه دو درجه دارد ، سه درجه بار كنى ، تاب نمى آورد . اگر بر آن كه سه درجه دارد ، چهار درجه بار كنى ، تاب نمى آورد . اگر بر آن كه چهار درجه دارد ، پنج درجه بار كنى ، تاب نمى آورد . اگر بر آن كه پنج درجه دارد ، شش درجه بار كنى ، تاب نمى آورد و اگر بر آن كه شش درجه دارد ، هفت درجه بار كنى ، تاب نمى آورد . درجات ، اين گونه اند .

۳۴۷.امام صادق عليه السلام :خداوند عز و جل ايمان را هفت بهره قرار داد : نيكوكارى و راستگويى و يقين و خرسندى و وفادارى و دانايى و بردبارى . سپس آنها را ميان مردم قسمت كرد . پس در هر كس همه اين هفت بهره را قرار داد ، او كامل است و بار كامل ايمان را به دوش مى كشد . به برخى از مردم ، تنها يك بهره داد ؛ به برخى دو بهره ، به برخى سه بهره ، تا به هفت بهره رسند .
به كسى كه يك بهره دارد ، دو بهره بار مكنيد و به كسى كه دو بهره دارد ، سه بهره بار مكنيد ، كه در اين صورت ، بر آنان فشار وارد مى آوريد . و به همين سان است تا به هفت بهره برسد .